Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/3617 Esas 2018/1154 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/3617
Karar No: 2018/1154
Karar Tarihi: 13.02.2018

Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/3617 Esas 2018/1154 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, Vergi Usul Kanununa Muhalefet suçundan mahkum edildi. Ancak, 1. suç tarihi hatalı kabul edilerek sanığın zincirleme suçlarının her biri için ayrı cezalandırılması gerektiği göz önüne alınmadı. Ayrıca, 2. koşullu salıverilme tarihi sadece sanığın alt soyu üzerindeki yetkileri için uygulanması gerektiği göz önüne alınmadı. Bu nedenle, karar bozuldu ve sanığın temyiz itirazları kabul edildi.
Kanun Maddeleri:
- 5728 sayılı Kanunun 276. maddesi
- 213 sayılı Kanun'un 359/b maddesi
- 5237 sayılı TCK’nun 53. maddesi
- Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı
- 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi
- 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi

11. Ceza Dairesi 2017/3617 E. , 2018/1154 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-"2006 ve 2007 takvim yıllarında sahte fatura düzenlemek" suçundan açılan kamu davasında suç tarihinin, düzenlenen en son fatura tarihi olan 31/12/2007 olduğu ve her bir takvim yılında sahte fatura düzenlemek suçlarının birbirinden bağımsız ve ayrı kendi içerisinde teselsül eden suçlar olmasına göre, 2005 ve 2006 yıllarında işlediği ve her biri kendi içinde zincirleme suç oluşturan iki ayrı suçtan cezalandırılması gerektiği gözetilmeden, suç tarihi hatalı şekilde 2008 yılı olarak kabul edilip, sanığın 5728 sayılı Kanunun 276. maddesi ile değişik 213 sayılı Kanun"un 359/b maddesi uyarınca alt sınırdan mı, yoksa değişiklikten önceki 359/b-1 maddesi uyarınca teşdiden mi cezalandırıldığı da anlaşılmayacak şekilde hüküm kurulması,
2-Kabule göre de;
5237 sayılı TCK’nun 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ceza miktarı itibarıyla kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, 13.02.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.