Yargıtay - Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/630 Esas 2018/1151 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/630
Karar No: 2018/1151

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/630 Esas 2018/1151 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sahte bir sürücü belgesi kullanarak polise beyanda bulunan sanığın resmi belgede sahtecilik suçundan mahkumiyetine karar verdi. Ancak mahkeme, sürücü belgesinin sahte olduğuna dair bir bilirkişi raporu olmadığı için sanığın bu suçtan beraat etmesi gerektiğini ve hükmün konusu iddianamede belirtilen suçla sınırlı olması gerektiğini söyledi. Ayrıca, sanığın sahte nüfus cüzdanı suçundan da yargılanması gerektiğini ve hükümdeki kanun maddelerini Anayasa Mahkemesi kararıyla birlikte yeniden değerlendirilmesi gerektiğini belirtti. Bu nedenlerle, karar bozuldu ve dosya yeniden incelenmek üzere geri gönderildi.
Kanun maddeleri:
- 5271 sayılı CMK'nın 225. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi
- 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi.

11. Ceza Dairesi 2016/630 E. , 2018/1151 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-Suça konu sürücü belgesi aslının ele geçirilememesi nedeniyle üzerinde bilirkişi incelemesi yaptırılmaması ve sahte olup olmadığının tespit edilememesi karşısında, sanığın sübuta ermeyen suçtan dolayı beraatine karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, ayrıca 5271 sayılı CMK"nın 225. maddesi uyarınca hükmün konusu iddianamede gösterilen fiilden ibaret olup, davaya esas teşkil eden Mersin Cumhuriyet Başsavcılığının 23.12.2013 tarihli 2013/18800 esas numaralı iddianamesinde resmi belgede sahtecilik suçunun konusu olarak, sadece üzerine sanığın fotoğrafı yapıştırılmış olan ... adına düzenlenmiş sürücü belgesi gösterildiği halde, iddianame kapsamı dışına çıkılarak dava açılmayan ..."ın kimlik bilgilerini kullanarak çıkarttığı P07 101517 seri numaralı nüfus cüzdanının sahte olduğu kabul edilip bu belge resmi belgede sahtecilik suçunun konusu kabul edilerek hüküm kurulması suretiyle 5271 sayılı CMK"nın 225. maddesine muhalefet edilmesi,
2-Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 13.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.