MAHKEMESİ:İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 2001 yılından itibaren davalı işveren bünyesinde sayaç okuma personeli olarak çalıştığını beyanla fazla mesai ücreti , hafta tatili ücreti ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller doğrultusunda, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasında davacının fazla mesai ücreti alacağının bulunup bulunmadığı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.Fazla mesai yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla mesai alacağının ödendiği varsayılır.Fazla mesainin ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışma ve genel tatil çalışmasının bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla mesaisi olup olmadığı araştırılmalıdır.Fazla mesai çalışmasının yazılı delil ya da şahitle ispatı imkan dahilindedir.Somut olayda, davacı , haftanın 6 günü saat 08:00’de toplanma merkezine gidip oradan görevlendirildiği sahaya hareket ederek 18:30/19:30’a kadar kimi zaman 20:00/20:30’a kadar çalıştığını , 2010 yılı Eylül ayından 2013 yılına kadar eylül, ekim, kasım ve diğer müteakip aylarda düzenli olarak ayın 3 haftasında Pazar günleri de tam gün çalıştığını, 03.01.2013-15.07.2013 tarihleri arasında ise haftanın her günü 08:00- 22:30/23:00/24:00’e kadar çalıştığını iddia etmektedir. Hükme esas bilirkişi raporunda, davacının normalde sayaç okuma işinde dini bayramların birer günü ile yılbaşı tatili dışındaki diğer ulusal bayram ve genel tatil günleri de dâhil haftanın 6 günü 08:00-18:00 saatleri arasında çalıştıktan sonra işyeri merkezine gelerek ortalama saat 19:00’a kadar makinesindeki okuma bilgilerini merkeze aktardığı, ayrıca 2012/Temmuz-2013/Aralık döneminde Kemalpaşa bölgesindeki sayaç okuma işine de gönderilmesi nedeniyle aynı saatler içinde Pazar günleri de çalıştığı, bu durumda Yüksek Mahkemenin ilke kararları gereğince2 günlük gereksinmeleri için 1,5 saat ara dinlenmesi kullandığı kabul edildiğinde haftalık çalışmasının normalde günlük 9,5 saat üzerinden zamanaşımı kapsamı dışında kalan 14.11.2009-30.06.2013 tarihleri arasında, haftanın 6 günü çalıştığı 14.11.2009-30.06.2012 tarihleri arasında 6 gün x 9,5 saat= 57, haftanın 7 günü çalıştığı 01.07.2012-30.06.2013 tarihleri arasında 7 gün x 9,5 saat= 66,5 saat olacağı, bu durumda da hakkaniyet indiriminin zamanaşımı kapsamı dışındaki 14.11.2009-30.06.2012 tarihleri arasında 57-45= 12 saat, 01.07.2012-30.06.2013 tarihleri arasında 7,5 saati hafta tatili çalışması olmak üzere 66,5-45 = 21,5 saat-7,5 saat = 14 saat fazla çalışma yaptığı belirtilmiştir.Ancak, davacı ile aynı işi yapan davacı tanığı ...’nun Yargıtay (kapatılan) 7.Hukuk Dairesi’nin temyiz incelemesinden geçen emsal 2016/22363 esas sayılı dosyasında, davacının haftanın 6 günü, 08.00-17.00 saatleri arasında 9 saat çalıştığı ve 2010 Eylül ayından itibaren de haftada 7 gün çalıştığının kabulü ile fazla mesai ücretini hesaplanması gerektiği belirtilmiştir. Aynı işi yapan işçiler arasında farklı mesai uygulamasını haklı kılacak bir sebebin olmadığı görülmekle, davacının çalışma düzeninin aynı işi yapan işçiye ilişkin emsal dosyadaki gibi belirlenmesi gerekmektedir. Ne var ki ; davacı tarafından kararın temyiz edilmediği de gözetilerek davalı yararına oluşan usuli kazanılmış hak uyarınca davacının haftanın 7 günü çalışmasının 01.07.2012-20.06.2013 tarihleri arasında olduğu kabulüyle fazla mesai ücreti alacağı yukarıda belirtildiği üzere hesaplanmalıdır. Açıklanan nedenlerle yazılı şekilde verilen karar hatalı olup bozulması gerekmiştir.Sonuç:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 25.11.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.