Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2015/22751 Esas 2017/4471 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı erkek tarafından, kadının kabul edilen ziynet alacağı davası yönünden, davalı-karşı davacı kadın tarafından ise, ziynet alacağının reddedilen kısmı, erkek lehine ziynet alacağının reddedilen bölümü nedeniyle hükmedilen vekalet ücreti yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı-karşı davacı kadının tüm, davacı-karşı davalı erkeğin aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Kanunda aksine bir hüküm bulunmadıkça, taraflardan her biri, hakkını dayandırdığı olguların varlığını ispatla yükümlüdür (TMK m. 6). Kural olarak ispat yükü, kanunda özel bir düzenleme bulunmadıkça, iddia edilen vakıaya bağlanan hukuki sonuçtan kendi lehine hak çıkaran tarafa aittir. (6100 s. HMK. m. 190/1)
Davacı kadın dava dilekçesinde cins, nevi ve miktarlarını belirttiği ziynet eşyalarının davalı erkeğin uhdesinde olduğunu beyan ederek ziynet eşyalarının aynen, olmadığı taktirde bedelinin iadesini talep etmiştir. Hayat deneylerine göre olağan olan, bu çeşit eşyanın kadın üzerinde olması yada evde saklanmış, muhafaza edilmiş bulunmasıdır. Diğer bir deyimle bunların davalının zilyetlik ve siyanetine terk edilmiş olması olağana ters düşer. Diğer taraftan, söz konusu eşya rahatlıkla saklanabilen, taşınabilen, götürülebilen nev’idendir. Onun için kadının bunları önceden götürmesi gizlemesi her zaman mümkündür.
Davacı kadın dava konusu ziynet eşyasının varlığını, erkeğin uhdesinde veya evde kaldığını ve erkek tarafından erkeğin evden ayrılması esnasında yanında götürüldüğünü ispat yükü altındadır. Yapılan yargılama ve toplanan delillerden davacı kadın tanıklarının ziynetlerin erkeğin uhdesinde olduğu ve evde kasada bulunduğu söylenen bu takıların erkeğin evi terk ettiği esnada veya öncesinde yanında götürüldüğü konusunda görgüye dayalı bilgilerinin bulunmadığı, dolayısıyla tanıkların beyanlarının kadının iddialarını ispata elverişli bulunmadığı anlaşılmaktadır.
Davalı kadın yemin deliline de dayanmamış olup, dava konusu ziynet eşyasının, erkek tarafından götürüldüğü veya erkeğin uhdesinde bulunduğunu ispat edememiştir. Bu durumda mahkemece, davacı kadının ziynet alacağı davasının reddi gerekirken, kabulü doğru olmayıp bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın ..."ya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 136.00 TL temyiz başvuru harcı peşin yatırıldığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran ..."e geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 18.04.2017(Salı)