Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/2761 Esas 2018/1136 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

1- Sanık haklarında 2005, 2006 ve 2007 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçlarından kamu davası açıldığı, sahte fatura düzenleme suçlarında her takvim yılında işlenen suçların birbirinden ayrı ve bağımsız suçları oluşturduğu, ancak aynı takvim yılı içerisinde farklı zamanlarda düzenlenen sahte fatura eylemlerinin bir bütün halinde zincirleme biçimde sahte fatura düzenleme suçunu oluşturacağı gözetilmeden yazılı şekilde tek hüküm kurulması,
2- Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın 141 md, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 34, 230, 232 ve 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 308/7. maddeleri uyarınca; mahkeme kararlarının Yargıtay denetimine olanak sağlayacak biçimde açık olması ve Yargıtay’ın bu işlevini yerine getirebilmesi için, kararın dayandığı tüm kanıtların, bu kanıtlara göre mahkemenin ulaştığı sonuçların, iddia, savunma ve dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmeler ile eylemlerin ve yüklenen suçun unsurlarının nelerden ibaret olduğunun, açık olarak gerekçeye yansıtılması gerektiği cihetle; 08.03.2004 tarihli Ticaret Sicili Gazetesinde yayınlanan 14.01.2004 tarihli ortaklar kurulu kararıyla ... Gıda Taş. Ltd. Şti’nin hissedarı olan ve yirmi yıl süreyle şirket müdürlüğüne seçilen sanığın, 02.09.2005 tarihli Ticaret Sicil Gazetesinde yayınlanan, 24.08.2005 tarihli ortaklar kurulu kararıyla şirket hisselerinin tamamını ...’a devrederek ortaklıktan ayrıldığının ve ...’ın beş yıl süreyle şirket müdürlüğüne atanmasına, münferit imza ile şirketi temsil ve ilzama yetkili kılınmasına karar verildiğinin anlaşılması karşısında, sanığın hangi eylemi nedeni ile sorumlu tutulduğu tartışılmadan, gerekçeden yoksun karar verilmesi, yasaya aykırı,
2-Kabule göre;
5237 sayılı TCK’nun 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 13.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.