Nitelikli hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2020/5013 Esas 2021/250 Karar Sayılı İlamı

6. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/5013
Karar No: 2021/250
Karar Tarihi: 18.01.2021

Nitelikli hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2020/5013 Esas 2021/250 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hırsızlık suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, sanık ilk hükmü temyiz etmediği için sadece bozma sonrası verilen hükme yönelik temyiz talebinde bulunması mümkündür. Mala zarar verme suçundan verilen 1.000 TL adli para cezası sanığın temyiz talebi üzerine, 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen adli para cezalarından olduğundan temyize konu edilemez. Kararda geçen kanun maddeleri 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi, 5320 sayılı Kanun'un ek 2. maddesi ve CMUK'un 315/2 ve 317. maddeleridir.

6. Ceza Dairesi 2020/5013 E. , 2021/250 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Nitelikli hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
İlk hükmü temyiz etmeyen sanığın sirayet nedeniyle bozma sonrası verilen hükmü temyiz etme hakkı hukuken mümkün olmadığından; lehe bozmadan sirayet nedeniyle yararlanan sanık ... hakkında, bozma sonrası ileri sürülen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi delaletiyle halen yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
II-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan verilen ek karara yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14/04/2011 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000. TL"ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, sanık hakkında mala zarar verme suçundan dolayı tayin edilen 1.000 TL adli para cezasına ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, sanığın temyiz talebi üzerine mahkemenin temyiz isteminin reddine ilişkin ek kararı yasaya uygun bulunduğundan, 27/03/2020 tarihli ek karara karşı yapılan itirazın CMUK"un 315/2. maddesi uyarınca reddi ile, ek kararın ONANMASINA, 18/01/2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.