Yargıtay - Hırsızlık - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/9863 Esas 2018/1114 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/9863
Karar No: 2018/1114
Karar Tarihi: 12.02.2018

Hırsızlık - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/9863 Esas 2018/1114 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın hırsızlık suçundan mahkum olduğu ancak kararın bozulduğu belirtilen mahkeme kararında, 6763 sayılı yasanın 34. maddesiyle değişen CMK'nın 253. maddesi uyarınca TCK'nın 141/1. maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunun uzlaşma kapsamına alındığı ve taraflara usulüne uygun olarak uzlaşma önerisinde bulunulması gerektiği belirtiliyor. Ayrıca, TCK'nın 53. maddesi uyarınca koşullu salıverilmenin sadece sanığın kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden kabul edilmesi gerektiği belirtiliyor. Bu kararın nedeniyle mahkeme kararı, 5320 sayılı yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi uyarınca bozulmuştur.
Kanun maddeleri:
- 6763 sayılı Yasa, CMK'nın 253. maddesini değiştirmiştir.
- CMK'nın 253. maddesi uyarınca hırsızlık suçu uzlaşma kapsamına alınmıştır.
- TCK'nın 141/1. maddesi, hırsızlık suçunu düzenlemektedir.
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi, koşullu salıverilme ile ilgili hükümler içermektedir.
- Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı da hükümde bahsedilmektedir.
- 5320 sayılı Yasa'nın 8

11. Ceza Dairesi 2016/9863 E. , 2018/1114 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Bozmaya uyularak yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
1- Hükümden sonra, 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Yasanın 34. maddesiyle değişik CMK’nın 253. maddesi uyarınca, TCK’nın 141/1. maddesinde düzenlenen “hırsızlık” suçu, uzlaşma kapsamına alındığından, taraflara usulüne uygun olarak uzlaşma önerisinde bulunulup, sonucuna göre hüküm kurulmasının gerekli olması,
2- Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 12.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.