5607 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/14419 Esas 2020/10750 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/14419
Karar No: 2020/10750
Karar Tarihi: 14.09.2020

5607 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/14419 Esas 2020/10750 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesinde görülen davada sanık hakkında 5607 sayılı Kanuna aykırılık suçundan verilen beraat hükmü temyiz edilmiştir. İnceleme sonucu, katılan vekilinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden esastan reddedilmiştir. Aynı davada sanık hakkında mahkumiyet hükmü de verilmiştir. Ancak 7242 sayılı Kanun'un 61. maddesi ile 5607 sayılı Kanun'un 3/22. maddesine eklenen düzenleme, sanık lehine olan hükümler içermekte ve kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının mümkün hale gelmesi nedeniyle sanığın hukuki durumu yeniden değerlendirilmesi gerekmektedir. Bu nedenle hüküm bozulmuş ve dosya yeniden değerlendirilmek üzere mahkemeye gönderilmiştir. Kanun maddeleri detaylı bir şekilde 5237 sayılı TCK’nın 7. maddesi, 7242 sayılı Kanun’un 63. maddesi, 5607 sayılı Kanun’un 5/2. maddesi ve 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi olarak belirtilmiştir.

19. Ceza Dairesi 2019/14419 E. , 2020/10750 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 Sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜMLER : Beraat, Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle; başvurunun süresi kararların niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
I)Sanık ... hakkında verilen beraat hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Eyleme ve yükletilen suça yönelik katılan vekilinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA,
II)Sanık ... hakkında verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun"un 61. maddesi ile 5607 sayılı Kanun"un 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklinde düzenlemenin sanık lehine hükümler içerdiği, yine aynı Kanun"un 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Kanun"un 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nin 7. maddesi ve 7242 sayılı Kanun"un 63. maddesi ile 5607 sayılı Kanun"a eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası mucibince ilgili hükümlerin uygulanma koşullarının bulunup bulunmadığı araştırılarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yerel mahkemece yeniden değerlendirilmesi zorunluluğu,
Kabule göre de;
Kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi uyarınca hak yoksunluklarına hükmedilmiş ise de, 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı ile anılan maddenin bazı hükümlerinin iptal edilmiş olması nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş ve sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden HÜKMÜN, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 14/09/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.