13. Ceza Dairesi Esas No: 2019/4208 Karar No: 2019/14507 Karar Tarihi: 15.10.2019
Hırsızlık - konut dokunulmazlığını ihlal - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/4208 Esas 2019/14507 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık hakkında mala zarar verme suçundan tayin edilen 1.200 TL adli para cezasına ilişkin hüküm, cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, temyiz itirazı reddedildi. Sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlal suçlarından hüküm verildi ancak yeniden değerlendirme yapılmadığından, sanığın hukuki durumunun belirlenmesi ve 2. kez mükerrirlere özgü infaz rejimi ve denetimli serbestlik uygulanması gerektiği kararına varılmıştır. Kararda bahsi geçen kanun maddeleri: 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi, 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi, 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde, 6545 sayılı Kanun'un 68. maddesi, ve TCK'nın 191. maddesi.
13. Ceza Dairesi 2019/4208 E. , 2019/14507 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını ihlal, mala zarar verme HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü: I-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükmün incelenmesinde; 14/04/2011 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000 TL"ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, sanık hakkında mala zarar verme suçundan dolayı tayin edilen 1.200 TL adli para cezasına ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince o yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazının tebliğnameye uygun olarak REDDİNE, II-Sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlal suçlarından kurulan hükümlerin incelenmesinde; Sanık hakkında tekerrüre esas alınan Antalya 7. Sulh Ceza Mahkemesi"nin 2011/409 E-2012/153 K. sayılı ilamının kullanmak için uyuşturucu madde bulundurmak suçuna ilişkin olması sebebiyle hükümden sonra 28/06/2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesi uyarınca ve 191. madde hükümleri çerçevesinde yeniden değerlendirme yapılarak, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi ve sanık hakkında 2. kez mükerrirlere özgü infaz rejimi ve denetimli serbestlik uygulaması yapılması gerektiği halde, bu hususun kararda yer almaması infaz aşamasında gözetilmesi olanaklı kabul edilerek bozma nedeni yapılmamıştır. Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; o yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazı yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 15.10.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.