Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Silahlı terör örgütüne üye olmamakla birlikte örgüt adına suç işleme, patlayıcı madde bulundurma, 2911 sayılı Kanuna aykırılık, görevi yaptırmamak için direnme
Hüküm : 1- TCK"nın 220/6, 314/3. maddeleri yollamasıyla TCK"nın 314/2, 62/1, 53/1-2-3, 58/7-9, 63, 3713 sayılı Kanunun 5. maddeleri uyarınca mahkumiyet 2- 2911 sayılı Kanunun 33/1, TCK"nın 62/1, 53/1-2-3, 58/7-9. maddeleri uyarınca mahkumiyet 3- TCK"nın 265/1-3, 62/1, 53/1-2-3, 58/7-9, 3713 sayılı Kanunun 5. maddeleri uyarınca mahkumiyet 4- TCK"nın 174/1, 62/1, 52/2-4, 53/1-2-3, 58/7-9, 3713 sayılı Kanunun 5/2. maddeleri uyarınca mahkumiyet


Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Patlayıcı madde bulundurma suçundan kurulan hükümlere ilişkin incelemede;
Patlayıcı madde bulundurma suçundan TCK"nın 174/1 ve 3713 sayılı Kanunun 5/2. maddeleri uyarınca tayin olunan 1500 gün adli para cezasından TCK"nın 62/1. maddesi gereğince indirim yapılması sırasında "1250 gün adli para cezası" yerine "750 gün adli para cezasına" karar vermek suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılama sonunda toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanıkların suçunun sübutu kabul, olay niteliğine ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanıklar müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
2- Silahlı terör örgütüne üye olmamakla birlikte örgüt adına suç işleme, görevi yaptırmamak için direnme ve 2911 sayılı Kanuna muhalefet suçundan kurulan hükme yönelik temyiz incelemesinde;
a- Silahlı terör örgütüne üye olmamakla birlikte örgüt adına suç işleme suçu yönünden;
Sanıklar hakkında TCK’nın 220/7. maddesi uyarınca örgüte yardım suçundan dava açıldığı halde ek savunma hakkı tanınmadan TCK’nın 220/6. maddesi uyarınca örgüt adına suç işleme suçundan hüküm kurulmak suretiyle CMK"nın 226. maddesine muhalefet edilmesi,
b- Görevi yaptırmamak için direnme suçu yönünden;
Sanık müdafiinin yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Hüküm tarihinde yürürlükte bulunan 6352 sayılı Kanunun 105/2-b maddesiyle 3713 sayılı Kanunun 13. maddesinin yürürlükten kaldırılmış olması karşısında; sanık hakkında hükmolunan sonuç cezada nazara alındığında TCK 51. maddesi uyarınca erteleme ve CMK"nın 231. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılması yönüyle bir değerlendirme yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
c- 2911 sayılı Kanuna aykırılık suçu yönünden;
Kanun koyucunun “sair düşünce ve kanaat açıklama yöntemleri” ifadesiyle, 6352 sayılı Kanunun geçici 1. maddesinin uygulanma kapsamı bakımından; düşünce ve kanaatın içeriğinden çok açıklama yöntemini dikkate aldığı, cezanın tür ve miktarı itibariyle bir sınırlama yanında suçların tek tek sayılması yerine, düşünce ve kanaat açıklama yöntemleri bağlamında işlenebilecek suçların işlenme biçimleri itibariyle bir düzenleme yapmayı amaçladığı anlaşılmaktadır.
Kanun koyucunun yukarıdaki amacı gerçekleştirmeye çalışırken daha genel ve imkanlara işaret eden ifade biçimleri yerine “yöntem” ifadesini tercih etmesi üzerinde durulmalıdır.
Bir amaca ulaşmak için izlenen yol, usul ve metot gibi anlamlara gelen “yöntem” ifadesi, Kanunun geçici 1. maddesi çerçevesinde ele alındığında, korunmak istenenin; her türlü düşünce ve kanaat açıklama biçimi olmadığı, aksine; bir eylemin bu kapsamda kalabilmesi için meşru olan ve düşünce ve kanaat açıklaması bağlamında mutad olan bir yöntemle işlenmiş olması gerektiği sonucuna varılmaktadır. Buradan hareketle, eylemin işleniş yönteminin bizzat ayrı bir suç oluşturduğu veya düşünce ve kanaati açıklamak bakımından mutad kabul edilemeyecek olması halinde geçici 1. madde hükmü uygulanamayacaktır.
6352 sayılı Kanunun geçici 1. maddesinde ifadesini bulan ve başkaca yazım biçimleri arasından tercih edilen “düşünce ve kanaat açıklama yöntemleri” ibaresi bu ilkeler ve Kanunun genel gerekçesi çerçevesinde değerlendirilmiş, örgütlenme özgürlüğü bağlamında ele alınan toplantı ve gösteri yürüyüşü yapma özgürlüğünün kollektif niteliği, ifade özgürlüğü ile yakın ilişkisi ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesince değerlendiriliş biçimi (29.06.2006 tarihli Öllinger-Avusturya, 26.07.2007 tarihli Barankevich-Rusya kararları gibi) nazara alınmıştır. Buna göre, sanığın 2911 sayılı Kanunun 33/1. maddesine uygun olduğu kabul edilen eyleminin mutad ve meşru bir “düşünce ve kanaat açıklama yöntemi” olduğu kabul edildiğinden, sanığa yüklenen suçun tarihi ve işlenme yöntemi ile temel şekli itibariyle gerektirdiği cezanın süresine göre, hüküm tarihinde yürürlükte olan 6352 sayılı Kanunun geçici 1. maddesi kapsamında düşünce ve kanaat açıklama yöntemiyle işlendiği ve bu nedenle sanık hakkında açılan davaya ilişkin olarak kovuşturmanın ertelenmesine karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı, sanıklar müdafiinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı BOZULMASINA, 31.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.