MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Ecrimisil Ve Taşınmaz İçin Ödenen Vergi Bedellerinin Faiziyle Birlikte Tahsili

İLK DERECE
MAHKEMESİ : İstanbul 12. Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda İstanbul 12. Asliye Hıukuk Mahkemesinin 13.03.2018 tarihli ve 2016/133 Esas, 2018/124 Karar sayılı kararıyla davanın her iki talep yönünden kabulüne karar verilmiş olup, Mahkeme hükmüne karşı davalı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulması üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesince istinaf başvurusunun, HMK’nin 353/1.b.l maddesi gereğince esastan reddine karar verilmesi üzerine, bu kez davalı vekili tarafından Bölge Adliye Mahkemesi kararının temyizi üzerine Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Dava ecrimisil ve taşınmaz için ödenen vergi bedellerinin faiziyle birlikte tahsili isteğine ilişkindir.
İstanbul 12. Asliye Hukuk Mahkemesi’nin 13.03.2018 tarihli ve 2016/133 Esas, 2018/124 Karar sayılı kararıyla davanın her iki talep yönünden kabulüne karar verilmiş olup, Mahkeme hükmüne karşı davalı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulması üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi’nin 2. Hukuk Dairesince davalı vekilinin istinaf başvurusunun HMK’nin 353/1.b.1 maddesi gereğince esastan reddine karar verilmesi üzerine, bu kez davalı vekili tarafından Bölge Adliye Mahkemesi kararına karşı temyiz talebinde bulunulmuştur.
Bilindiği üzere, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun (HMK"nin) 362. maddesinde Bölge Adliye Mahkemelerinin temyiz olunamayan kararları düzenlenmiş, aynı maddenin 02.12.2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 42. maddesiyle değişik 1/a bendinde de "Miktar veya değeri kırkbin Türk lirasını (bu tutar dahil) geçmeyen davalara ilişkin kararlar" hükmüne yer verilmiş; anılan 40.000,00 TL"lik kesinlik sınırı 2018 yılı itibarıyla 47.530,00 TL olarak uygulanmaya başlamıştır. Somut olayda, temyize konu, davacılar lehine hükmedilen ecrimisil miktarı olan 10.158,09 TL’nin 2018 yılı itibarıyla temyiz kesinlik sınırı olan 47.530,00 TL’nin altında kaldığı anlaşılmaktadır.
Öte yandan, temyiz kesinlik sınırı içinde kalması nedeniyle temyiz kabiliyeti olmayan kararlara karşı temyiz isteği yönünden Mahkemece bir karar verilebileceği gibi 01.06.1990 tarihli ve 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da bir karar verilebilir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, eldeki dava bakımından davalı vekilinin temyiz dilekçesinin, 6100 sayılı HMK"nin 362. maddesi uyarınca 2018 yılı itibariyle miktar ve değeri 47.530,00 TL"yi geçmeyen Bölge Adliye Mahkemesi kararları kesin olduğundan değerden REDDİNE, peşin harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 25.02.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.