MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Hükmün açıklanmasının geri bırakılması, mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Üst Cumhuriyet savcısının temyiz talebinin, sadece sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
1) Sanık ... hakkında katılan ... yönelik kasten yaralama suçundan kurulan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair hükme ilişkin temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
5271 sayılı CMK"nin 231/12. maddesi gereğince “Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına itiraz edilebilir” hükmü gereğince kararın temyiz kabiliyeti olmadığından ve ancak itiraz yolu açık bulunduğundan itiraz merciince karar verilmek üzere dosyanın incelenmeksizin mahalline İADESİNE,
2) Sanıklar ... ve ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine ilişkin temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
a) 5271 sayılı CMK"nin 196/2. maddesine göre, alt sınırı beş yıldan az olmayan cezayı gerektiren 5237 sayılı TCK"nin 86/1, 86/3-e, 87/1-c, son maddelerinde düzenlenen suçtan yargılanan sanık ..."in istinabe yoluyla dinlenemeyeceği, mutlaka duruşmaya çağrılıp dinlenmesi gerektiği düşünülmeden, yazılı şekilde istinabe yoluyla elde edilen savunması ve ek savunması ile yetinilip hüküm kurulması,
b) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 tarih ve 2015/1167 Esas ve 2017/247 Karar sayılı kararı uyarınca sanıklar Hasan ve Zafer hakkında düzenlenen iddianamede sevk maddeleri arasında 5237 sayılı TCK"nin 87/1-son maddesi gösterilmediği halde, sanıklara ek savunma hakkı verilmeden uygulama yapılması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesine muhalefet edilmesi,
c) Mağdur ... hakkında düzenlenen Diyarbakır Eğitim ve Araştırma Hastanesinin 28.05.2011 tarihli geçici raporunda, "hayati tehlikenin mevcut olduğu" belirtildiği halde, Karacabey Devlet Hastanesi tarafından düzenlenen 05.06.2014 tarihli kati raporda, mağdurun yaralanmasının "basit tıbbi müdahale ile giderilebilir nitelikte olduğu" nun belirtilmesi karşısında; mağdurun yaralanmasının yaşamını tehlikeye sokan bir duruma neden olup olmadığı hususunda raporlar arasında çelişki bulunduğu anlaşılmakla, raporlar arasındaki çelişkinin giderilmesi ve mağdurun yaralanmasının niteliğinin şüpheye yer bırakmayacak şekilde tespiti amacıyla, mağdura ait tüm tedavi evrakları, geçici ve kati raporları temin edilip, en yakın Adli Tıp Şube Müdürlüğüne gönderilerek, mağdurun yaralanmasının niteliği hususunda 5237 sayılı TCK"nin 86 ve 87. maddelerinde belirtilen kriterlere uygun nitelikte rapor aldırılıp, sonucuna göre sanık ..."ın hukuki durumun tayin ve takdiri gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
ç) Oluşa ve tüm dosya içeriğine göre; sanık ..."in mağdur ..."a yönelik kasten yaralama eylemini, olay günü evine gelip eşi olan ... ile tartışıp, eşini darp eden mağdur ..."ı evinden çıkartmak istemesi üzerine, mağdur ..."ın kendisini bıçakla yaralaması nedeniyle gerçekleştirmesi karşısında, 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin sanık lehine uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
d) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53/1. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanıkların hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların ve üst Cumhuriyet savcısının temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin bu nedenlerden dolayı 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 21.10.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.