Hırsızlık ve sahtecilik suçundan hükümlü ... hakkında ... 10.Asliye Ceza Mahkemesince kurulan 02.12.2005 gün, 2005/950 Esas ve 2005/1000 Karar sayılı uyarlama hükmünün hükümlü savunmanı tarafından temyiz edilmesi üzerine, dosyayı inceleyen Yargıtay 6.Ceza Dairesi 24.12.2009 gün, 2007/14556 esas ve 2009/17437 karar sayı ile;

“1-Hükümlü hakkında hırsızlık suçu nedeniyle yapılan uyarlamada, suça konu malların toplam değerinin yüksek olması, suç konusunun önem ve değeri, meydana gelen zararın ağırlığı, failin kasta dayalı kusurunun ağırlığı gibi etkenler gözetildiğinde, 5237 sayılı TCY’nın 61. maddesi uyarınca temel ceza belirlenirken alt sınır aşılarak cezanın belirlenmesi gerektiği düşünülmeden, somut olaya da uygun düşmeyen “suçun işleniş şekli ve özelliği” gibi soyut ve yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde uygulama yapılması, 2- Hükümlü hakkında sahtecilik suçu nedeniyle kurulan hüküm yönünden, hüküm tarihinden sonra yürürlüğe giren 5728 sayılı Yasanın 562. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK.nun 231/5-14. maddesi uyarınca yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,” şeklinde bozulmasına oybirliği ile karar verilmiştir.

Bozma sonrası ... 10. Asliye Ceza Mahkemesinin 22.06.2010 gün 2010/113- 2010/509 sayılı kararı ile;

“Mahkememizce yeni yasaya göre uyarlaması yapılan ve Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 23.05.2005 tarih 2003/21780 esas 2005/5065 sayılı kararı ile onanarak kesinleşen hükümlü hakkındaki kararda 765 sayılı TCY.nın 493/2. maddesine göre verilen mahkumiyet kararında ceza alt sınırdan tayin edilmiştir.

Yeni yasa ile karşılaştırma yapılırken ve yeni yasada 765 sayılı Yasanın 522. maddesi ile paralellik arz eden bir düzenlemenin olmaması göz önüne alınarak yeniden, yeni yasanın uygulanması da ceza alt sınırdan tayin edilmiştir.

Dolayısı ile kesinleşen eski kararda cezanın alt sınırdan tayini eleştiri konusu yapılmazken ve cezanın tayini sırasında bir takım kriterler getiren 5237 sayılı TCY.nın 61. maddesi ile yürürlükten kalkan 765 sayılı TCY"nın 29. maddesindeki kriterler arasında önemli bir farklılık da olmadan 5237 sayılı Yasanın 61. maddesinde yazılan sözler tekrarlanarak alt sınırın aşılmamasının bozma nedeni yapılması mahkememizce usul ve yasaya aykırı bir görüştür, yasal dayanağı yoktur.

Ne yazık ki, 5237 sayılı yasanın yürürlüğe girmesi ile Yargıtay kimi ceza daireleri yeni yasanın uygulanması sırasında her yeni yasa maddesinin eski yasa maddeleri ile en ufak bir farklılık göstermeleri halinde, bozma nedeni yapılması eğilimi içine girdiği ve bir çok kararı bu şekilde doyurucu olmayan gerekçeler ile bozduğu gözlemlenmektedir.

Kaldı ki, mahkememizce verilen karar aleyhine bir temyiz yoktur, aleyhe temyiz olmadığı halde aleyhe kararın bozulması da CMK.nın hükümlerine aykırıdır.

Bu nedenlerle mahkememizce verilen eski kararda usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamıştır.

Hükümlü hakkında sahtecilik suçundan oluşturulan mahkumiyet ile ilgili 5728 sayılı Yasanın 562. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK.nın 231/5-14. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının da bozma nedeni sayılmaması kanaatine varılmıştır.

Çünkü, Yargıtay 6. Ceza Dairesince kısmen onanan 31.12.2002 tarih 20901/1626 esas 2002/1148 sayılı kararımızda 647 sayılı Yasanın 6. maddesinin uygulanmasına yer olmadığı, belirtilmiş olup bu husus da kesinleşmiştir.

647 sayılı Yasanın 6. maddesinin uygulanmama koşulu ile CMK.nın 231/5. maddesinin uygulama koşulları arasında paralellik bulunmaktadır.

Şöyle ki, CMK nın 231. maddesinde değişiklik yapan 5560 sayılı Yasanın 23 ile CMK.nın 231. maddesine eklenen 6. fıkrada öngörülen koşullardan birisi,

a) Sanığın daha önce kasıtlı bir suçtan mahkum olmamış bulunması,

b) Mahkemece sanığın yeniden suç işlemeyeceği hususunda kanaat getirmesi,

c) Suç işlenmesi ile mağdurun veya kamunun uğradığı zararın aynen iade, suçtan önceki hale getirme veya tazmin suretiyle tamamen giderilmesi gerekmektedir.
Olayımızda hükümlünün yeniden suç işlemeyeceğine dair kanaat oluşmadığı eski kararda kabul edilmiştir. Dolayısı ile bu durumun yeniden değerlendirilmesi ve değerlendirilmesinin istenmesi ve bunun bozma nedeni yapılması da usul ve yasaya uygun değildir. Bu itibarla eski kararda direnmek gerekmiştir.” gerekçesi ile ilk hükümde direnilmesine karar verilmiştir.

Bu hükmün hükümlü savunmanı tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının "onama" istekli 09.03.2012 gün ve 2011/180301 sayılı tebliğnamesi ile Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilen dosya;

5271 sayılı CMK"nın 307/3. madde ve fıkrasının 2. cümlesini değiştiren ve geçici 10.maddesini düzenleyen, 02/12/2016 gün, 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"un 36. maddesi uyarınca; "Direnme üzerine Yargıtay Ceza Genel Kurulu"na gelen ve henüz karara bağlanmamış olan dosyaların, öncelikle kararına direnilen Daire tarafından incelenmesinin zorunlu kılınması karşısında;

Yargıtay Ceza Genel Kurulu Başkanlığının 07/12/2016 gün, 2014/333 Esas ve 2016/776 sayılı kararı ile Dairemize gönderilen dosya, yeniden incelenerek değerlendirilmiş ve karara bağlanmıştır.

T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A

1-Hükümlü hakkında hırsızlık suçu nedeniyle yapılan uyarlamada, suça konu malların toplam değerinin yüksek olması, suç konusunun önem ve değeri, meydana gelen zararın ağırlığı, failin kasta dayalı kusurunun ağırlığı gibi etkenler gözetildiğinde, 5237 sayılı TCY’nın 61. maddesi uyarınca temel ceza belirlenirken alt sınır aşılarak cezanın belirlenmesi gerektiği düşünülmeden, somut olaya da uygun düşmeyen “suçun işleniş şekli ve özelliği” gibi soyut ve yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde uygulama yapılması,

2-Hükümlü hakkında sahtecilik suçu nedeniyle kurulan hüküm yönünden, hüküm tarihinden sonra yürürlüğe giren 5728 sayılı Kanunun 562. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK.nun 231/5-14. maddesi uyarınca yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması karşısında, hükümlü hakkında verilen hükmün, gerekçe ve sonuçları itibariyle yerinde görülmediğinden bozulmasına dair,Dairemizin 24/12/2009 tarih ve 2007/14556 Esas, 2009/17437 sayılı kararı usul ve yasaya uygun bulunmakla, ... 10. Asliye Ceza Mahkemesinin 22.06.2010 gün, 2010/113-2010/509 sayılı ilamındaki direnme kararı yerinde görülmediğinden,

CMK"nın 307/3.maddesi gereğince, mahkemenin direnme kararı konusunda karar verilmek üzere dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 07.02.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.