Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/1994 Esas 2018/1055 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/1994
Karar No: 2018/1055
Karar Tarihi: 08.02.2018

Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/1994 Esas 2018/1055 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen 2017/1994 E. ve 2018/1055 K. sayılı kararda, sanığın Vergi Usul Kanununa muhalefetten mahkum olduğu belirtilmiştir. Suç tarihinde yürürlükte olan 213 sayılı Yasanın 359/a-2. maddesi uyarınca belirlenen cezanın, sanayi sektöründe çalışan on altı yaşından büyük işçiler için uygulanan asgari ücretin yarısı esas alınarak paraya çevrildiği, ayrıca 5728 sayılı Yasa ile değişik 213 sayılı Yasanın 359/a-2. maddesi uyarınca hapis cezasının belirlenmesi ve 5237 sayılı TCK’nın 50. maddesi gereğince paraya çevrilmesi gerektiği ifade edilmiştir. Kararda, lehe kanunun bulunduğu ve hapis cezasının değişiklik öncesi düzenleme, para cezasının ise değişiklik sonrası düzenleme esas alınarak belirlenmesi gerektiği vurgulanmıştır. Kararın sonunda, kanun maddelerinin detaylı ve açıklayıcı bir şekilde eklenmesi istenmiştir.

11. Ceza Dairesi 2017/1994 E. , 2018/1055 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Suç tarihinde yürürlükte bulunan 213 sayılı Yasanın 359/a-2. maddesi uyarınca, tayin olunacak cezanın belirlenmesi ve hapis cezasının, sanayi sektöründe çalışan on altı yaşından büyük işçiler için uygulanan asgari ücretin yarısı esas alınarak paraya çevrilmesi; ayrıca suç tarihinden sonra 08.02.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5728 sayılı Yasa ile değişik 213 sayılı Yasanın 359/a-2. maddesi uyarınca hapis cezasının belirlenmesi ve 5237 sayılı TCK’nın 50. maddesi gereğince paraya çevrilmesi; iki ayrı uygulama sonucuna göre sanığın lehine olan kanun tespit edilerek lehe kanunun bütün olarak uygulanması gerekirken; hapis cezasının 5728 sayılı Yasayla yapılan değişiklikten önceki düzenleme esas alınarak para cezasının ise değişiklikten sonraki düzenleme esas alınarak 5237 sayılı TCK’nın 50. maddesi uyarınca belirlenmesi sonucu karma uygulama yapılması suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni sayılmamıştır.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamada; toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, temel cezanın teşdidi ve cezayı azaltıcı sebebin derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş
ve incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştiri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 08.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.