Kasten basit yaralama suçundan sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 86/2, 62 ve 52. maddeleri gereğince 2.000,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına dair İstanbul 59. Asliye Ceza Mahkemesinin 30.10.2018 tarihli ve 2015/442 Esas, 2018/534 Karar sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığının 12.09.2019 tarihli ve 2019/9304 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 30.09.2019 tarihli ve 2019/93008 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
Her ne kadar katılan ve sanığın, soruşturma sırasında kolluk tarafından alınan ifadelerinde, uzlaşmak istemediklerine dair beyanda bulundukları anlaşılmış ise de; soruşturma aşamasında yürürlükte bulunan 5271 sayılı Kanun"un 253/4. maddesinde yer alan “Soruşturma konusu suçun uzlaşmaya tâbi olması halinde, Cumhuriyet savcısı veya talimatı üzerine adlî kolluk görevlisi, şüpheli ile mağdur veya suçtan zarar görene uzlaşma teklifinde bulunur. ....” şeklindeki düzenlemeye nazaran, dosya kapsamı itibariyle sanığın üzerine atılı basit yaralama suçunun uzlaşmaya tâbi olduğu, sanığa ve katılana soruşturma aşamasında kolluk görevlileri tarafından uzlaştırma önerisinde bulunulmadığı gibi, Cumhuriyet savcısı tarafından kolluk görevlilerine, taraflara uzlaşma önerisinde bulunulmasına dair bir talimatın bulunmadığı anlaşılmakla, bu hâliyle işlem tarihi itibariyle Kanun ve yönetmelik hükümlerince belirlenen usûle aykırı olarak yapılan uzlaştırma işleminin geçerli olmadığı, ayrıca kovuşturma evresinde de uzlaşma teklifi yapılmadığı cihetle, 5271 sayılı Kanun"un 253 ve 254. maddelerinde 6763 sayılı Kanun’la yapılan değişiklik de nazara alınarak, dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilerek uzlaştırma işlemlerinin yapılması gerektiği gözetilmeksizin, itirazın belirtilen nedenlerle kabulü yerine, yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nin 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 253 ve devamı maddelerinde düzenlenen uzlaştırma kurumunda 24.11.2016 tarihinde kabul edilen ve 02.12.2016 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun ile köklü değişiklikler yapılmıştır.
6763 sayılı Kanun ile değişiklik öncesi şikayete bağlı suçlar ile şikayete bağlı olup olmadığına bakılmaksızın kasten yaralama (üçüncü fıkra hariç olmak üzere TCK"nın 86.maddesi), taksirle yaralama (TCK"nın 89. maddesi), konut dokunulmazlığının ihlali (TCK"nın 116. maddesi), çocuğun kaçırılması ve alıkonulması (TCK"nın 234. maddesi), ticari sır, bankacılık sırrı veya müşteri sırrı niteliğindeki bilgi veya belgelerin açıklanması (TCK"nın 234. maddesi, dördüncü madde hariç) ve özel kanunlarda uzlaşmaya tabi olduğu belirtilen suçlar uzlaşmaya tabi suçlar kapsamında düzenlenmiştir.
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun suç tarihinde yürürlükte bulunan ve 19.12.2006 tarihinde yürürlüğe giren 5560 sayılı Kanun’un 24. maddesi ile değişik “Uzlaşma” başlıklı 253/4. maddesinde ise;
“Soruşturma konusu suçun uzlaşmaya tâbi olması halinde, Cumhuriyet savcısı veya talimatı üzerine adlî kolluk görevlisi, şüpheli ile mağdur veya suçtan zarar görene uzlaşma teklifinde bulunur. Şüphelinin, mağdurun veya suçtan zarar görenin reşit olmaması halinde, uzlaşma teklifi kanunî temsilcilerine yapılır. Cumhuriyet Savcısı uzlaşma teklifini açıklamalı tebligat veya istinabe yoluyla da yapabilir. Şüpheli, mağdur veya suçtan zarar gören, kendisine uzlaşma teklifinde bulunulduktan itibaren üç gün içinde kararını bildirmediği takdirde, teklifi reddetmiş sayılır.” şeklindeki düzenleme bulunmaktadır.
Bu açıklamalar çerçevesinde ve dosya kapsamına göre; sanık hakkında 26.02.2015 tarihinde işlediği TCK"nin 86/2. maddesinde düzenlenen kasten basit yaralama suçundan soruşturma yürütüldüğü, bu suçun 6763 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik öncesi ve sonrasında da uzlaştırmaya tabi suçlardan olduğu, müşteki ve sanığın soruşturma aşamasında alınan ifadelerinde uzlaşmak istemediklerini beyan ettikleri, Ceza Genel Kurulunun 25.10.2018 tarihli, 2018/394 Esas ve 2018/478 Karar sayılı kararı da dikkate alınarak 6763 sayılı Kanun ile yapılan düzenlemenin yürürlüğe girdiği tarihten önce usulüne uygun olarak yapılan uzlaşma tekliflerinin geçerli olduğu ve bu nedenle uzlaşma teklifi yapılmış ve kabul edilmemiş olan dosyalarda yeniden uzlaşma teklifi yapılmasına gerek bulunmadığı anlaşıldığından söz konusu mahkeme kararında bir isabetsizlik bulunmamaktadır.
Açıklanan bu nedenle İstanbul 59. Asliye Ceza Mahkemesinin 30.10.2018 tarihli ve 2015/442 Esas, 2018/534 Karar sayılı kararına yönelik, Adalet Bakanlığının kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görülmeyerek kanun yararına bozma talebinin REDDİNE, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 21.10.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.