MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Katkı Payı Alacağı

... (...) ile ... aralarındaki katkı payı alacağı davasının kısmen kabulüne ve kısmen reddine dair .... Aile Mahkemesinden verilen 24.12.2009 gün ve 1204/1606 sayılı hükmün Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili ile davalı taraflarından süresinde istenilmiş olmakla dosya incelendi gereği düşünüldü:
KARAR

Davacı vekili, evlilik birliği içinde edinilen ve davalı adına tapuda kayıtlı bulunan 15017 ada 1 parseldeki 75 numaralı dubleks meskenin alımında vekil edeninin katkısının bulunduğunu, 1147 ada 28 parseldeki 14 numaralı meskenin 1/2 payı üzerinde ise yasa gereği katılma alacağı hakkı olduğunu açıklayarak fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere dubleks mesken için 50.000 TL, 14 numaralı mesken için 25.000 TL.nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, uyuşmazlık konusu her iki taşınmazın da kişisel malı olduğunu, davacının alımlarda bir katkısının bulunmadığını açıklayarak davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece, 14 numaralı meskenle ilgili davanın taleple bağlı kalınarak kabulü ile 25.000 TL. katkı alacağının dava tarihinden itibaren geçerli faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, 75 numaralı dubleks meskenin davalının evlenmeden önceki birikimleri ve miras payları ile 2001 yılında alındığı anlaşıldığından bu taşınmazla ilgili talebin reddine karar verilmesi üzerine; hükmün, kabule ilişkin bölümü davalı, redde ilişkin bölümü ise davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar 27.6.1977 tarihinde evlenmiş, 06.10.2005 tarihinde açılan boşanma davasının kabulü ve 30.4.2007 tarihinde kesinleşmesi ile evlilik birliği son bulmuştur. Başka mal rejimi seçilmediğinden eşler arasında 1.1.2002 tarihine kadar 743 sayılı TKM. nin 170. maddesi uyarınca “mal ayrılığı”, bu tarihten mal rejiminin sona erdiği boşanma davasının açıldığı 06.10.2005 tarihine kadar ise, 4721 sayılı TMK.nun 202. maddesi hükmü uyarınca yasal “edinilmiş mallara katılma” rejimi geçerlidir. Eşler arasındaki mal rejimi TMK.nun 225/2. maddesi uyarınca boşanma davasının açıldığı tarih itibariyle sona ermiştir. Dava konusu Batıkent 15017 ada 1 parsel üzerindeki apartmanda 75 numaralı dubleks mesken 27.5.1993 tarihinde davalı adına S.S.Güneyce 2 yapı kooperatifi tarafından tahsisen tapuya tescil edilmiştir. Çankaya 1147 ada 28 parsel üzerindeki apartmanın 4. katındaki 14 numaralı meskenin dava konusu edilen 1/2 payı ise 16.6.2004 tarihinde satın alma ile davalı adına tapuda kayıtlı bulunmaktadır.
Dava konusu 1147 ada 28 parseldeki 14 numaralı meskenin 1/2 payının edinim tarihi itibariyle, eşler arasında başka bir mal rejimi seçildiği ileri sürülmediğine göre, TMK.nun 202. maddesi uyarınca edinilmiş mallara katılma rejimi geçerlidir. Dosya muhtevasına, dava evrakı ile yargılama tutanakları münderecatına, mevcut deliller mahkemece takdir edilerek karar verildiğine, TMK.nun 222/3. maddesi gereğince aksi kanıtlanıncaya kadar edinilmiş mal niteliğinde kabulü gereken dava konusu payın davalının kişisel malı veya geliri ile alındığı ve davalının kişisel malı olduğu kanıtlanamadığına, mahkemece usul ve yasaya uygun şekilde hüküm kurmaya yeterli ve gerekçeli bilirkişi raporu dikkate alındığına ve davacının talebi ile bağlı kalınarak yazılı şekilde hüküm kurulmuş olduğuna göre davalının hükmün kabulüne ilişkin tüm temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün 1147 ada 28 parseldeki 14 numaralı meskenin 1/2 payı ile ilgili bölümünün ONANMASINA,
Mahkemece dava konusu 15017 ada 1 parsel üzerindeki apartmanda bulunan 75 numaralı dubleks meskenin davalının evlenmeden önceki birikimleri ve miras payları ile 2001 yılında alındığı, davacının katkı payı alacağı bulunmadığı gerekçesi ile reddine karar verilmiştir. Toplanan deliller ve dosya içindeki belgelere göre davalının annesi 1997 yılında, babası ise 2001 yılında öldüklerine, taşınmaz ise kooperatiften tahsis yolu ile 27.5.1993 tarihinde edinildiğine göre davalının bu dubleks meskeni miras payı ile alma imkanı bulunmadığı açıktır. Diğer yandan davalı adına kooperatife girildiği 1984 yılı itibarıyla da taraflar evli olup davalı evlenmeden önce birikimleri bulunduğunu ve bu birikimleri ile taşınmazı edindiğini de kanıtlayamamıştır. Bu nedenle mahkemenin gerekçesi yerinde değildir. Bu durumda mahkemece tarafların evlendikleri 27.6.1977 tarihinden dava konusu dubleks meskenin edinildiği 27.5.1993 tarihine kadar her iki tarafında çalıştıkları ve düzenli gelir elde ettikleri dikkate alınarak bu tarihler arasındaki tarafların tüm gelirleri, bu gelirlerden sosyal ve ekonomik durumları gözönünde bulundurularak yapabilecekleri kişisel giderleri ile davalı kocanın 743 sayılı TKM.nin 152. maddesi uyarınca aileyi geçindirme yükümlülüğü uyarınca yapması gereken harcamalar çıktıktan sonra her birinin yapabilecekleri tasarruf miktarı ayrı ayrı saptanmalı,davacının belirlenen tasarruf miktarının toplam tasarruf miktarı karşısındaki oranı tesbit edilmeli, bulunan bu oran taşınmazın dava tarihindeki değeri ile çarpılarak davacının katkı payı alacağı belirlenmeli, bu konuda uzman bir inşaat mühendisi, bir mali müşavir ya da muhasebeci ve bir hukukçudan oluşacak üçlü bilirkişi kurulundan rapor alınmalıdır. Mahkemece yeterli araştırma ve inceleme yapılmadan katkı payı alacağı yönünden delillerin değerlendirilmesinde hataya düşülerek yazılı şekilde hüküm kurulmuş olması doğru olmamıştır.
Davacı vekilinin temyiz itirazlarının açıklanan nedenle kabulü ile hükmün dava konusu 15017 ada 1 parsel üzerindeki apartmanda bulunan 75 numaralı dubleks meskenle ilgili bölümünün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve aşağıda dökümü yazılı 1350,00 TL peşin harcın onama harcına mahsubu ile kalan 135,00 TL’ nin temyiz eden davalıdan alınmasına ve 17,15 TL peşin harcın istek halinde temyiz eden davacıya iadesine 11.10.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.