Yargıtay 12. Hukuk Dairesi 2006/23734 Esas 2007/1473 Karar Sayılı İlamı

Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki borçlu vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Takip dayanağı ilamın hüküm fıkrasının 2 no"lu bölümüde TİS ücret farkı, ikramiye, vasıta yardımı, hizmet yardımı, sosyal yardım, giyim yardımı ve konut yardımı alacağının TİS"nin ilgili maddesinin temerrüt konusundaki hükmü de dikkate alınarak bilirkişi raporunun değerlendirme kısmında her alacak kalemi açısından tespit edilen temerrüt tarihinden itibaren bankalarca uygulanacak en yüksek işletme kredi faizi ile birlikte tahsiline karar verildiği görülmektedir.
2822 sayılı Yasa"nın 61.maddesinde (Toplu iş sözleşmesine dayanan eda davalarında ifaya mahkum edilen taraf temerrüt tarihinden itibaren bankalarca uygulanan en yüksek işletme kredisi faizi üzerinden temerrüt faizi ödemeye mahkum edilir) hükmü yer almaktadır. Bu ifadelerle gecikme (temerrüt) faizi oranının nasıl bulunacağı gösterilmemiştir. Bu durumda, dayanak ilamda yer alan faizle ilgili sözcüklerden anlaşılması gereken husus 61.maddede yazılı en yüksek işletme kredisi faizidir. En yüksek işletme kredisi temerrüt faizi değildir. Bunun uygulanması yasa hükmüne aykırıdır.
O halde, mahkemece faize yönelik itirazın bu ilkeler dairesinde değerlendirilmesi, bilirkişiden ek rapor alınıp sonucuna göre bir karar verilmesi gerekir.
SONUÇ  : Borçlu vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK 366 ve HUMK’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 30.01.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.