Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 04/09/2013 gününde verilen dilekçe ile maddi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın husumet nedeniyle reddine dair verilen 16/07/2014 günlü kararın Yargıtay’ca duruşmalı olarak incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle daha önceden belirlenen 13/06/2017 duruşma günü için yapılan tebligat üzerine duruşmalı temyiz eden davacı vekili Avukat ... ile karşı taraftan davalı vekili geldiler. Açık duruşmaya başlandı. Süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve hazır bulunanların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra taraflara duruşmanın bittiği bildirildi. Dosyanın görüşülmesine geçildi. Tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere göre yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA ve davalı yararına takdir olunan 1.480,00 TL duruşma avukatlık ücreti ile aşağıda yazılı onama harcının davacıya yükletilmesine 13/06/2017 gününde oyçokluğuyla karar verildi.



KARŞI OY YAZISI

Dava yargısal faaliyet nedeniyle uğranılan zararın tazmini istemine ilişkindir.
Davacı, dava dilekçesinde ve sonraki dilekçelerinde mevkinde kain 67 ada 8 parsel ile 24 parsel nolu taşınmazların sahipleri tarafından vasiyetname ile kiliseye miras olarak bırakıldığını ancak o zamanki ararı ile yasal mevzuat gereği kilisenin malvarlığı edinemediğini bu nedenle kiliseye bırakılan malvarlıklarının gerçek kişi olan mirasçılara intikal ettiğini böylelikle zarara uğradıklarını, sonradan yapılan yasal düzenleme ile kilisenin malvarlığı edinmesinin serbest bırakıldığını fakat işlemler daha önceden olduğu için zararlarının giderilmediğini belirterek zararlarının tazminini talep ve dava etmiştir.
Davalı hazine davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece davanın malvarlığına sahip olan mirasçılar aleyhine açılması gerektiğinden bahisle husumet nedeniyle davanın reddine karar verilmiştir.
Dava hukuki niteliği itibariyle yargısal faaliyet nedeniyle uğranılan zararın tazmini istemine ilişkindir. Her ne kadar davacı daha sonra sunduğu dilekçelerinde davanın hakimin hukuki sorumluluğu nedenine dayalı tazminat davası olmadığını belirtmiş olsa da, dava dilekçesindeki ve sonraki açıklanan dilekçelerindeki anlatımlar dikkate alındığında davanın aşamaları bulunan yargısal faaliyetler nedeniyle uğranılan zarar tazmini isteminden ibaret olduğu net şekilde anlaşılmaktadır. HMK"nın 33 vd. maddelerine göre olayları anlatmak taraflara, hukuki uygulamak hakime aittir. HMK"nın 46. maddesinde hakimlerin yargılama faaliyetinden dolayı devlet aleyhine tazminat davası açılacağı belirtilmiştir. Yine HMK"nın 47. maddesine göre yargısal faaliyetten dolayı devlet aleyhine açılacak tazminat davasının, ilk derece ve bölge adliye mahkemesi hakimlerinin fiil ve kararlarından dolayı Yargıtay ilgili hukuk dairesinde açılacağı belirtilmiştir.
Davacının zarar tarihinde lehlerine yasal düzenleme yapılmamış olmasını açıklaması davanın hukuki sebebini değiştirmez. Dava yargısal faaliyetten dolayı devletin sorumluluğuna ilişkindir.
Şu durumda, devlet aleyhine açılacak tazminat davasında hasım doğru gösterilmiş olup, davanın Yargıtay ilgili hukuk dairesinde ilk derece mahkemesi sıfatıyla görülmesi gereklidir. Görev kamu düzenine ilişkin olduğundan, yargılamanın her aşamasında gözetilir. HMK"nın 114. maddesi arasında mahkemenin görevli mahkeme olması dava şartları arasında sayılmıştır. Aynı Yasanın 115. maddesinde ise dava şartlarının noksan olduğunun anlaşılması halinde davanın usulden reddine karar verilmesi gerekeceği belirtilmiştir. Bu nedenle davanın görev yönünden usulden reddi gerekirken husumet nedeniyle reddine karar verilmesi doğru olmadığından sayın çoğunluğun onama kararına katılmıyorum.13/06/2017