Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/12753 Esas 2018/1007 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/12753
Karar No: 2018/1007
Karar Tarihi: 07.02.2018

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/12753 Esas 2018/1007 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanığın resmi belgede sahtecilik suçundan mahkumiyeti hüküm altına alınmıştır. Belgede sahtecilik suçlarına ilişkin aldatma niteliğinin takdir ve tayinin hakime ait olduğu belirtilerek, suça konu ve sahte olduğu kabul edilen belgelerin incelenmesi gerektiği vurgulanmıştır. Sanığın hakkındaki hükmün açıklanmasına neden olan suçun, 5320 sayılı Yasaya eklenen geçici 7/2. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmesine yönelik düzenlemeleri göz önünde bulundurularak, uyarlama yargılaması yapılmış mı araştırılması gerektiği ifade edilmiştir. Ayrıca, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın yeniden değerlendirilmesinin zorunlu olduğu belirtilerek, kararın bozulmasına hükmedilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nın 191/1. maddesi
- 5320 sayılı Yasaya eklenen geçici 7/2. madde
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi

11. Ceza Dairesi 2017/12753 E. , 2018/1007 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

1)Belgelerde sahtecilik suçlarında aldatma niteliğinin bulunup bulunmadığının takdir ve tayini hakime ait olup, suça konu ve sahte olduğu kabul edilen belgelerin incelenmek suretiyle, özelliklerinin duruşma tutanağına yazılıp, aldatıcılık niteliği irdelenmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
2)Sanık hakkındaki hükmün açıklanmasına neden olan, İstanbul 8.Sulh Ceza Mahkemesinin 13.06.2013 tarih,2012/669 E.,2013/881 K. sayılı kararı,5237 sayılı TCK’nın 191/1. maddesi uyarınca hükmolunan kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçuna ilişkin olduğu cihetle;hükümden sonra 28.06.2014 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Yasaya eklenen geçici 7/2. maddesinde "Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarih itibarıyla Türk Ceza Kanununun 191. maddesinde tanımlanan suç nedeniyle yürütülen kovuşturmalarda, hakkında daha önce denetimli serbestlik veya tedavi tedbiri uygulanmayan kişilerle ilgili olarak 191. madde hükümleri çerçevesinde hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilir." şeklindeki düzenleme karşısında, uyarlama yargılaması yapılıp yapılmadığı araştırıldıktan sonra sonucuna göre, açıklanması geri bırakılan hükmün açıklanıp açıklanmayacağının değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
3)5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 07.02.2018 gününde oybirliği ile karar verildi