Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2018/4244 Esas 2019/1873 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacılar vekili, 24.02.2007 tarihinde davalıların işleteni, sürücüsü ve trafik sigortacısı olduğu aracın geri manevra esnasında müvekkillerden Meryem’in eşi, diğer müvekkillerinin babası olan yaya ...’a çarparak ölümüne neden olduğunu belirterek davacı eş için 300,00 TL maddi tazminatın ve 13.000,00 TL, diğer davacıların her biri için 6.000,00 TL manevi tazminatın kaza tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalılar vekilleri, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma ve toplanan kanıtlara göre; davacıların maddi tazminat talebinin konusuz kaldığı anlaşıldığından esas hakkında karar verilmesine yer olmadığına, davacıların manevi tazminat taleplerinin kısmen kabulü ile; davacı ... için 5.000,00 TL, davacılar... için ayrı ayrı 2.500,00 TL olmak üzere toplam 17.500,00 TL manevi tazminatın olay tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalı ... şirketi dışındaki davalılardan müteselsilen alınarak davacılara verilmesine karar verilmiş; hüküm, davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp değerlendirilmesinde, ve özellikle manevi tazminatın takdirinde 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu"nun 56. maddesindeki (eski BK 47) özel haller dikkate alınarak hak ve nasafet kuralları çerçevesinde karar verilmesinde bir usulsüzlük bulunmamasına göre, davacılar vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA ve aşağıda dökümü yazılı 19,20 TL kalan onama harcının temyiz eden davacılardan alınmasına 21/02/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.