Mahkemesi : Mersin 1. İş Mahkemesi
Tarihi : 11/04/2013
Numarası : 2011/458-2013/181

Taraflar arasındaki dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca duruşmalı olarak incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, duruşma için tebliğ edilen 04.03.2014 günü belirlenen saatte temyiz eden davalı N.. T.. vekili Av.F.. T.. ve karşı taraftan davacı M.. D.. vekili Av.K.. D.. geldiler, gelenlerin huzuru ile duruşmaya başlandı. Duruşmada hazır bulunan tarafların sözlü açıklamaları dinlendi. Duruşmanın bittiği bildirildi. Dosyadaki belgeler incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine.
2-Davacı vekili, müvekkilinin davalıya ait avukatlık bürosunda avukat katibi olarak 1995 yılından beri çalıştığını, 13.02.2010 tarihinde işine haksız olarak son verildiğini, kıdem ve ihbar tazminatının ödenmediğini ayrıca fazla mesai yapıp hafta tatilleri ile milli bayram ve genel tatil günlerinde çalıştığını iddia ederek kıdem tazminatı ile bazı işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının, davalının Mersin Barosu Disiplin Kurulu"nun meslekten men cezası ile karşı karşıya geldiği tarihten çok kısa bir süre sonra diğer çalışanlarla birlikte iş yerine izinsiz ve mazeretsiz olarak gelmediğini, işverenine ait tüm mesleki sırları açıkladığını, davacının işverenin güvenini kötüye kullanması nedeniyle iş akdinin haklı nedenle feshedildiğini alacak taleplerinin yerinde olmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece davacının iş sözleşmesinin davalı tarafından haksız olarak feshedildiği, kıdem ve ihbar tazminatına hak kazandığı, ayrıca bilirkişi raporunda hesap edilen alacaklarının bulunduğu gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Fazla mesai, hafta tatili ile milli bayram ve genel tatil çalışma ücreti konusunda taraflar arasında ihtilaf bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını, hafta tatilleri ile milli bayram ve genel tatil günlerinde çalıştığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma ve tatil mesai alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ve tatil günlerindeki çalışmasının ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, iddianın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma ve tatil mesaisi olup olmadığı araştırılmalıdır.
Öte yandan çalışma saatlerini ve günlerini belirleme işverenin yönetim yetkisi kapsamında olup bu bağlamda işyerinde fazla çalışma yapılıp yapılmayacağı, hafta tatillerinde ve diğer resmi tatil günlerinde çalışılıp çalışılmayacağı şayet çalışılacaksa hangi günlerde ve hangi saatler arasında yapılacağı işveren tarafından belirlenecektir. Bu belirlemenin de işçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğu, işyeri politikası vb. gibi sebeplerden dolayı zaman içerisinde değişkenlik gösterebileceği kuşkusuzdur.
Dolayısıyla fazla çalışma, hafta tatili ve resmi tatil günlerinde çalıştığına ilişkin ispat külfeti altında olan davacının iddialarını tanık deliline dayanarak ispat etmek istemesi halinde ancak bu dönemde aynı işyerinde çalışan tanık anlatımları ile ispat külfetini gerçekleştirebilceğinin kabulü gerekir.
Somut olayda, hükme esas alınan bilirkişi raporunda tanık anlatımlarına göre davacının ayda iki pazar ve dini bayramlar dışındaki genel tatiller ile milli bayram gününde çalıştığı, haftalık 16 saat fazla mesai yaptığı kabul edilerek hesaplama yapılmış ise de, davacı ile aynı işyerinde birlikte çalışan ve beyanları hesaplamalarda dikkate alınan davacı tanıklarının davacı ile birlikte ne kadar süre çalıştıkları dosya kapsamından anlaşılamamaktadır. Öte yandan davacının çalıştığı iş yerinin avukatlık bürosu olduğu gerçeği karşısında adli tatil dönemlerinde bu kadar yoğun çalışılması mümkün değildir. Bu itibarla davacı tanıklarının davalı işyerinde davacı ile birlikte çalıştıkları süre belirlenmeli ve bu süre ile sınırlı olmak üzere adli tatil dönemleri dışlanarak davalı yararına oluşan kazanılmış haklar ihlal edilmeden hesap edilecek fazla mesai, hafta tatili ve milli bayram-genel tatil çalışma ücretleri hakkaniyet indirimi uygulanarak hüküm altına alınmalıdır.
Yukarıda özetlenen maddi ve hukuki olgular gözardı edilerek hazırlanan rapora göre alacakların tahsiline karar verilmesi hatalı olmuştur.
O halde davalı vekilinin bu yöne ilişkin temyiz itirazı kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, Yargıtay duruşmasında kendisini vekille temsil ettiren davalı taraf yararına takdir olunan 1.100,00 TL avukatlık ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 04.03.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.