MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Cinsel taciz, kasten yaralama, kişilerin huzur ve sükununu bozma (sanık ...), hakaret (sanıklar)
HÜKÜM : Sanık ..."in işlediği cinsel taciz, kasten yaralama, kişilerin huzur ve sükununu bozma eylemleri bütün halinde cinsel taciz kabul edilerek bu suç ile hakaret suçundan mahkumiyetine, sanık ... hakkında hakaret suçundan dolayı ceza verilmesinden vazgeçilmesine

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Mala zarar verme suçundan dolayı hakkında kamu davası açılmakla birlikte hüküm kurulması unutulan sanık ..."le ilgili olarak dava zamanaşımı süresi içerisinde mahkemece karar verilmesi mümkün görülmüştür.
Sanık ... hakkında kurulan hükümlerin incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 21.06.2005 gün ve 61/82 sayılı Kararında vurgulandığı üzere, hükmün temyiz edilebilir olup olmadığını belirleme bakımından hüküm tarihindeki kanuni düzenlemenin dikkate alınması gerektiği, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesiyle 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. madde ile hapis cezasından çevrilenler hariç sonuç olarak hükmedilen 3.000 TL"ye kadar (3.000 TL dahil) adli para cezaları kesin nitelikte olup, sanık hakkında cinsel taciz ve hakaret suçlarından doğrudan verilen para cezalarının miktarları itibarıyla kesin olmasından dolayı temyizi mümkün bulunmadığından, sanık müdafiin anılan hükümlere yönelik temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanık ... hakkında kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
5237 sayılı TCK"nın 129/1. maddesine göre hakaret suçunun haksız bir fiile tepki olarak işlenmesi halinde mahkemece doğrudan ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerekirken, hakkında adli para cezası tayin edilen sanığın, kendisine karşı gerçekleştirilen haksız bir fiile tepki olarak hakaret suçunu işlediğinin mahkemece kabul edilmesi nedeniyle 5271 sayılı CMK"nın 223. maddesinde düzenlenip yargılama sonucunda hüküm olarak verilebilecek kararlar arasında ""Ceza verilmesinden vazgeçilmesi"" kararının bulunmadığı gözetilerek sanık hakkında aynı Kanunun 223/4. maddesi uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına hükmedilmesi gerekirken, yazılı şekilde ceza verilmesinden vazgeçilmesine karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık ..."ın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu hususun yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesinin verdiği yetki uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün üçüncü bendinde yer alan "Sanık ..."ın hakaret suçu nedeniyle, suçun işlenmesindeki özellikler göz önüne alınarak, eylemine uyan TCK"nın 125/1. maddesi uyarınca takdiren 3 ay adli para cezası ile cezalandırılmasına, TCK"nın 50. ve 52. maddeleri uyarınca gün para cezasının gün karşılığı 20 TL den 1800 TL adli para cezasına çevrilmesine, sanığın, suça konu fiilli müşteki sanık ..."nın haksız fiiline tepki olarak gerçekleştirdiği kanaatiyle, TCK"nın 129. maddesi uyarınca, ceza verilmesinden vazgeçilmesine" ibarelerinin çıkartılarak yerine “Sanık ..."ın suça konu fiili müşteki sanık ..."nın haksız fiiline tepki olarak gerçekleştirdiği anlaşıldığından, hakkında 5271 sayılı CMK"nın 223/4. maddesi gereğince CEZA VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA,” ibaresinin yazılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 06.12.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.