Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/19269 Esas 2020/2780 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/19269
Karar No: 2020/2780
Karar Tarihi: 13.02.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/19269 Esas 2020/2780 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda kasten yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine karar verilmiş fakat hüküm temyiz edilmiştir. Temyiz incelemesinde, mahkemenin açık ve gerekçeli bir karar vermemesi ve Anayasa Mahkemesinin kararı doğrultusunda 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle sanığın hak yoksunluğu durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği tespit edilmiştir. Bu nedenle hüküm, 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1 maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca istem gibi bozulmuştur.
Kanun maddeleri:
- Türkiye Cumhuriyeti Anayasası 141/3. madde
- 5271 sayılı CMK'nin 34, 230 ve 289. maddeleri
- Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 05/05/2015 tarih ve 2014/145 Esas sayılı kararı
- 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi
- Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı ilamı
- 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesi
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1 maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi

3. Ceza Dairesi 2019/19269 E. , 2020/2780 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Sanık hakkında hüküm kurulurken, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Hadjianastassiou/Yunanistan, 16.12.1992; Van de Hurk/Hollanda, 19.04.1994; Hiro Balani/İspanya 09.12.1994; Ruiz Torija/İspanya, 09.12.1994) kararlarında, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın 141/3. maddesinde, 5271 sayılı CMK"nin 34, 230 ve 289. maddeleri ile Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 05/05/2015 tarih ve 2014/145 Esas sayılı kararında belirtildiği üzere, mahkeme kararlarının Yargıtay denetimine olanak sağlayacak şekilde açık olması ve Yargıtayın bu işlevini yerine getirebilmesi için, sonuca etkili tüm argümanların, kararın dayandığı tüm kanıtların, bu kanıtlara göre mahkemenin ulaştığı sonuçların, iddia, savunma ve dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmelerin açık olarak gerekçeye yansıtılması gerekirken bu ilkelere uyulmadan gerekçeden yoksun olarak yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
2) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1 maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 13.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.