MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Basit yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık hakkında...Asliye Ceza Mahkemesinin 2014/535 Esas, 2014/139 Karar sayılı ilamı tekerrüre esas alınmış ise de sanığın adli sicil kaydında...Asliye Ceza Mahkemesinin 2014/353 Esas, 2014/139 Karar sayılı ilamının olduğu, mahkeme kararında sehven 2014/535 Esas yazılmış olduğu anlaşılmakla, sanık hakkında kurulan hükümde, tekerrüre esas alınan...Asliye Ceza Mahkemesinin 28.03.2014 tarihli, 2014/535 Esas - 2014/139 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nin 86/2, 86/3-a, 29, 62. maddelerine istinaden doğrudan hükmedilen 740,00TL adli para cezasının karar tarihi itibariyle kesin nitelikte olması nedeniyle tekerrüre esas alınamayacağının gözetilmemesi,
2) Sanığın adli sicil kaydında bulunan...Asliye Ceza Mahkemesinin 29.09.2011 tarih ve 2010/181 Esas - 2011/94 Karar sayılı ilamı ile TCK"nin 106/1-1. cümlesinden verilen 3.000TL adli para cezasına ilişkin hükmünün tekerrüre esas olduğu, bahse konu suçun 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesi uyarınca uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, 5237 sayılı TCK"nin 2. ve 7. maddeleri de gözetilerek, sanık hakkında tekerrüre esas alınan hükme ilişkin uzlaştırma işlemi yapılıp yapılmadığı mahkemesinden sorularak, uzlaşmanın sağlanması halinde bu suçun tekerrüre esas alınamayacağı, ancak sanığın adli sicil kaydında başka tekerrüre esas hüküm olup olmadığı tespit edilip sonucuna göre, sanık hakkında TCK"nin 58. maddesinde düzenlenen tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
3) Sanığın değişmeyen savunmalarında katılanın kendisine vurması nedeniyle ona vurduğunu ifade ettiği, katılanın ise sanığın kendisine vurduğunu kendisinin vurmadığını ifade ettiği, tarafsız tanık beyanının bulunmadığı ve tarafların olayın başlangıcını farklı anlatığı olayda, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002
tarih ve 2002/4-238 Esas - 367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde, şüpheli kalan bu halin sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda uygulanıp uygulanmayacağının tartışmasız bırakılması,
4) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas 2015/85 Karar sayılı kararı ile TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 07.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.