Danıştay 9. Daire 2021/2132 Esas 2022/1975 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 2021/2132
Karar No : 2022/1975

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : …

KARŞI TARAF (DAVALI) : …Vergi Dairesi Başkanlığı - …
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının, temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ:
Dava konusu istem: Davacı adına, 2014 yılı hesap ve işlemlerinin incelenmesi sonucunda, banka hesaplarını komisyon karşılığı kullandırdığından bahisle elde ettiği gelirini kayıt ve beyan dışı bıraktığı yolunda düzenlenen vergi inceleme raporuna dayanılarak re'sen tarh edilen 2014 yılı bir kat vergi ziyaı cezalı gelir vergisinin kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararıyla; uyuşmazlığın çözümünün; davacının banka kayıtlarında yer alan para transfer işlemlerinin kaynağının ortaya konulmasına bağlı olduğu, davacı hakkında düzenlenen … tarih ve … sayılı vergi tekniği raporundaki tespitler ile para transferi yapılan şahıslar hakkında düzenlenen raporlar ve dosyadaki diğer belgelerin değerlendirilmesi sonucunda; hakkında kaçak akaryakıt ticareti nedeni ile vergi tekniği raporu bulunan …, …, … ve … adlı kişiler ile para transferleri yapıldığı, davacının herhangi bir mükellefiyet kaydı, şirket ortaklığı ya da şirket kanuni temsilciliği veya ticari faaliyeti bulunmamasına rağmen 2014 yılı içinde toplam 204.224.894,04-TL gibi yüksek miktarlı havale ve eft işlemi gerçekleştirildiği, hesabına para yatırdığı tespit edilen kişilerce verilen yazılı ifadelerde, bu kişilerin davacıyı tanımadığı, ancak anılan dönemde başkaları adına para transferleri yaptıklarını kabul ettiği, Mahkemenin 11/02/2020 tarihli ara kararı ile davacıdan, … Bankası Anonim Şirketi ve …Anonim Şirketi'nde bulunan hesaplarından yapılan para transferlerinin ticari faaliyetle ilgili olmadığını kanıtlayıcı bilgi ve belgelerin ibraz edilmesinin istenilmesine rağmen, kanıtlayıcı herhangi bir bilgi ve belge ibraz edilmediği görüldüğü, bu durumda, hayatın olağan akışı içerisinde herhangi bir mükellefiyet kaydı, şirket ortaklığı ya da şirket kanuni temsilciliği veya ticari faaliyeti bulunmayan davacının banka hesaplarındaki para transfer işlemlerinin kaçak akaryakıt organizasyonun gizlenmesi amacıyla kullanılan ve akaryakıt ticareti olmayan şahıslar üzerinden gerçekleştirilen zincirin halkalarından olduğu ve komisyon karşılığı olarak yapıldığı sonucuna ulaşıldığı, ayrıca 11/02/2020 ve 22/04/2020 tarihli ara kararlarına cevaben bankalardan gönderilen yazılarda 2014 yılı için bankalarda yapılan havale/eft işlemlerinde %0,5 oranında komisyon alındığının bildirildiği, bankalar tarafından yasal işlemlerde uygulanan bu oranın, davacının banka hesaplarını kullandırması sonucu elde ettiği komisyon gelirinin hesabında asgari oran olarak değerlendirilebileceği, kaldı ki davacı tarafından banka hesaplarını kullandırmak suretiyle yapılan para transferleri işlemlerinde bankaların almış olduğu oranın daha üzerinde bir oran elde etmeden bu işlemlere izin vermesinin iktisadi, ticari ve teknik icaplara uygun olmadığı, davacının elde ettiği komisyon geliri itibariyle yerleşik bir içtihatın bulunmadığı, büyük bir organizasyon içerisinde yapılan kaçak akaryakıt ticaretinin gizlenmesi amacıyla banka hesaplarının kullandırılması suretiyle elde edilen komisyon gelirinin ne kadar olduğunun tam olarak bilinmesinin, tespit edilmesinin ve hesaplanmasının da mümkün olmadığı, bu haliyle düzenlenen vergi tekniği raporu ve vergi inceleme raporlarında komisyon gelirinin %1 oranında hesaplanmasında hukuki aykırılık bulunmadığından, dava konusu cezalı tarhiyatta hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle dava reddedilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurusuna konu Vergi Mahkemesi kararının hukuka ve usule uygun olduğu ve kaldırılmasını gerektiren bir neden bulunmadığı gerekçesiyle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca davacının istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Hakkında düzenlenen vergi tekniği raporunda sadece iki kişinin ifadesinin alınmasına rağmen söz konusu ifadeler genele yayılarak bütün hesap hareketlerinin komisyon geliri olarak değerlendirildiği, komisyon geliri oranının somut veriler olmaksızın belirlendiği, hesaplamalarda maliyet unsurlarına yer verilmediği, aynı nedenle 2013 yılına ilişkin yapılan cezalı tarhiyata karşı açılan davada … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararıyla davanın kabulüne, cezalı tarhiyatın kaldırılmasına karar verildiği, 2014 yılı için matrah artırımında bulunduğu, adına yapılan cezalı tarhiyatta hukuka uyarlık bulunmadığı iddialarıyla kararın bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI: Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'IN DÜŞÜNCESİ: Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1.Davacının temyiz isteminin reddine,
2.Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle reddine ilişkin Vergi Mahkemesi kararına yönelik istinaf başvurusunun reddi yolundaki … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3.Temyiz isteminde bulunandan …-TL maktu harç alınmasına,
4.2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, onama kararının taraflara tebliğini ve bir örneğinin de … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın … Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 23/05/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.