Yargıtay - Tefecilik yapmak - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/3427 Esas 2020/722 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/3427
Karar No: 2020/722
Karar Tarihi: 29.06.2020

Tefecilik yapmak - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/3427 Esas 2020/722 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanıklar hakkında tefecilik suçundan açılan davalarda suçtan zarar görmeyen müştekilerin katılma hakkı olmadığını ve usulsüz olarak verilen katılma kararının hükmü temyiz hakkı vermeyeceğini belirtti. Bu nedenle müştekilerin temyiz talebi reddedildi. Sanık ... hakkında beraat hükmü verildiği, diğer sanık ... için ise mahkumiyet hükmü verildiği belirtildi. Kararda ise tefecilik suçunun zamanaşımına tabi olduğu ve suç tarihinin 01/06/2008 olarak kabul edilmesi gerektiği belirtildi. Bu nedenle hükümlerin bozulması ve davaların zamanaşımı nedeniyle düşmesi kararı verildi. Kanun maddeleri olarak ise şunlar belirtildi: TCK'nın 241/1, 43/1, 62, 52/2-4. madde ve fıkraları, CMK'nın 223/2-e, 237., 317. maddeleri, 5320 sayılı Kanunun 8/1. madde, CMUK'nın 321, 322/1 ve 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddeleri.

9. Ceza Dairesi 2020/3427 E. , 2020/722 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapmak
Hüküm : Sanık ... bakımından TCK"nın 241/1, 43/1, 62, 52/2-4. madde ve fıkraları gereğince mahkumiyet,
Sanık ... bakımından CMK"nın 223/2-e maddesi uyarınca beraat

Dosya incelendi;
Sanıklar hakkında tefecilik suçundan açılan kamu davalarına CMK"nın 237. maddesine göre suçtan doğrudan zarar görmeyen müştekilerin katılma hakkı olmadığı, yine mahkemece usulsüz olarak verilen katılma kararının da hükmü temyiz hakkı vermeyeceği, bu itibarla hükmü temyiz yetkisi bulunmadığından müştekiler ..., ..., ... ve ... vekilinin temyiz talebinin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE, incelemenin katılan Hazine vekilinin sanık ... hakkında kurulan beraat hükmüne, sanık ..."in hakkında kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Suç tarihinin gerekçeli karar başlığında son ödünç paranın verildiği 01/06/2008 yılı yerine 01/08/2008 olarak gösterilmesi mahallinde düzeltilebilir yazım hatası kabul edilmiştir.
Sanıkların işlediği iddia edilen tefecilik suçunun; 5237 sayılı TCK"nın 241/1. maddesinde öngörülen cezanın üst sınırına göre aynı Kanunun 66/1-e ve 67/4. maddelerinde belirtilen 12 yıllık ilaveli zamanaşımına tabi olduğu, dava konusu somut olayda son ödünç para verme eyleminin Haziran 2008 yılında meydana geldiği, kesin olarak saptanamaması nedeniyle sanıklar lehine değerlendirme yapılarak suç tarihinin 01/06/2008 olarak kabul edilmesi gerektiği ve belirtilen tarih ile inceleme günü arasında 12 yıllık ilaveli dava zamanaşımı süresinin gerçekleştiği anlaşıldığından hükümlerin 5237 sayılı TCK"nın 7/2. maddesi ile 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilmek suretiyle CMUK"nın 321. maddesi uyarınca ayrı ayrı BOZULMASINA, ancak bu
husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Yasanın 322/1 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca sanıklar hakkında açılan davalarının zamanaşımı nedeniyle ayrı ayrı DÜŞMESİNE 29/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.