Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/2302 Esas 2019/6912 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2302
Karar No: 2019/6912
Karar Tarihi: 01.11.2019

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/2302 Esas 2019/6912 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bir mahkeme, sanığın tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uymaması nedeniyle mahkûm olduğunu belirtti. Sanığın daha önce aynı suçtan herhangi bir tedavi veya denetimli serbestlik tedbiri almadığı ortaya çıktı. Bu nedenle, sanık lehine uygulanan TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrasının şartları yerine getirilmedi. Sanık daha önce tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri aldığı için bu sefer doğrudan bu tedbir uygulandı. Ancak sanık tedbir sürecinde uyuşturucu madde kullanarak yükümlülüklerini ihlal etti. Mahkeme, yargılama işlemlerinin yasaya uygun yapıldığını ve delillerin tartışıldığını belirtti. Kararda atıfta bulunulan kanun maddeleri şunlardır: 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ve 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrası, ve TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrası.

10. Ceza Dairesi 2019/2302 E. , 2019/6912 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : BESNİ Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanan ve bu tedbirin infazı sırasında uyuşturucu madde kullanarak yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
Yargılama sürecindeki işlemlerin yasaya uygun olarak yapıldığı, delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 01/11/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.