MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 24/11/2016 tarih ve 2016/79 E- 2016/359 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 19/12/2018 tarih ve 2018/172 E- 2018/1307 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalı şirket vekili ile davalı tpmk vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin 2014/06924-1 numaralı tasarım başvurusuna müvekkilince yapılan itirazın reddine karar verildiğini, davalı şirkete ait tasarımın müvekkilinin 2012/00190-5 sıra numaralı tescilli tasarım ile aynı formda olduğunu, yine davalının tescile konu ettiği ürünün aynı zamanda Nachtmann firmasının 2004 yılında yayımlanan 170. yıl katalogunun son sayfasında bulunun tasarım ile de benzer olduğunu, anılan tasarımın yenilik ihtiva etmediğini ileri sürerek, YİDK’nun 2015-T-762 sayılı kararının iptaline, 2014/06924-1 numaralı tasarım müracaatının reddine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPMK vekili, dava konusu tasarım başvurusunun yeni ve ayırt edici olduğunu savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Davalı şirket vekili, müvekkiline ait tasarım başvurusunun yenilik ve ayırt edicilik özellik taşıdığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu, toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre; dava konusu 2014/06924-1 sayılı endüstriyel tasarım tescilinin, dava dışı Nachtmann firmasına ait BLOOM isimli ürün görselleri ve davacıya ait 2002/00190 sayılı tescil karşısında yeni ve ayırt edici olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı, Davacı vekili istinaf kanun yoluna başvurmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince mutlak yenilik şartının karşılayamadığı gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun kabulü ile ilk derece mahkemesi kararın kaldırılmasına; davanın kabulü ve TPMK YİDK’nın 14.12.2015 tarih 2015/T-762 sayılı kararının İPTALİNE karar verilmiştir.
Kararı, davalı şirket vekili ile davalı TPMK vekili temyiz etmiştir. 
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK"nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK"nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı şirket vekili ile davalı TPMK vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, davalı TPMK"dan temyiz harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, alınmadığı anlaşılan 44,40 TL temyiz ilam harcı ile 218,50 TL temyiz başvuru harcının temyiz eden davalı şirketten alınmasına, 11/12/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.