MAHKEMESİ:İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle, davacının 12.04.2010 tarihinden 31.07.2014 tarihine kadar davalı işyerinde kesintisiz olarak önce işçi sonra bölüm sorumlusu olarak çalıştığını, davacı müvekkilinin davalı işyerinde psikolojik şiddet gördüğünü, gerçekleştirilemeyecek iş hedeflerinin uygulandığını, isteği dışında bölüm ve görev değişiklikleri yapıldığını, sağlık sebebi ile aldığı raporlar nedeni ile dahi iş verenin kendisine baskı uyguladığını ve işverenin eylemleri sonucunda davacının iş arkadaşları ile dahi iletişiminin azaldığını, atandığı bölümlerde herhangi bir eğitim verilmeden davacının performans göstermesinin beklendiğini bu sebeplerle iş sözleşmesini ... 6. Noterliği 7827 yevmiye numaralı ve 31.07.2014 tarihli ihtarnamesi ile fesih ettiğini belirterek kıdem tazminatı ve yıllık izin alacağı taleplerinin davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak yazılı gerekçe ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı ... iş yerinde beklenenin üzerinde iş hedeflerı konularak ve isteği dışında görev yeri değiştirilmek sureti ile kendisine mobbing uygulandığını ve bu sebeple iş sözleşmesini haklı olarak sonlandırdığını iddia etmişitir. Dinlenilen davacı tanıklarından ...’ın davalı işverene karşı işçilik alacaklarına ilişkin davası olduğu dosya kapsamında sabit olup diğer davacı tanığının ise davalı iş yerinden 2 yıl önce ayrıldığını ve davacının çalışma ortamı hakkında bilgi sahibi olmadığı, bilgisinin davacının kendisine aktardığı kadar olduğu ve duyuma dayandığı anlaşılmaktadır. Dosyaya davacıdan talep edilen iş miktarı ve bunların gerçekleştirilme oranına ilişkin herhangi bir delilde sunulmamıştır. Davalı tarafından da davacının bölüm değişikliği istediğine dair 31.11.2012 tarihli davacının imzasını taşıyan evrakın dosya arasına sunulduğu görülmüştür.Tüm anlatılanlar kapsamında davacının haklı fesih iddiası değerlendirildiğinde davacının tanıklarından bir tanesinin husumetli tanık olduğu, her ne kadar iş yerinde gerçekleştirilmesi mümkün olmayan iş emirlerinin verildiğini iddia etmiş ise de dosya kapsamında tanığın bu iddiasını kanıtlar başka bir delilin bunulmadığı, diğer tanığın ise davacıdan önce iş sözleşmesini sonlandırdığı ve davacının iş sözleşmesini feshetme gerekçesi olarak ileri sürdügü mobbig hususunda görgüye dayalı bilgisinin bulunmadığı anlaşılmaktadır. Her ne kadar davacı tarafından çalıştığı bölümün isteği dışında değiştirildiği iddia edilmiş ise de davalı taafından davacının konfeksyon bölümünde çalıştığı esnada başka bir bölüme görevlendirilmesi için verdiği imzalı dilekçenin dosya arasına sunulduğu görülmektedir. Tüm dosya kapsamından davacının iş yükünün baskı amaçlı olarak normal sınırların üzerinde olduğunun ıspatlanamadığı, kaldıki davacı iş yükünün normal sınırlar üzerinde olduğunu iddia etmesine rağmen fazla mesai yapıldığı iddiasında da bulunmadığı, anlatılan nedenlerle davacının mobbing iddiasının dosya kapsamındaki delillerle ıspat edilemediği anlaşılmıştır. Bu durumda davacının haklı fesih iddiasını kanıtlayamadığının kabulü ile kıdem tazminatı talebinin reddine karar vermek gerektiği halde yazılı gerekçe ile kabulüne karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 13.11.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.