Yargıtay 5. Hukuk Dairesi 2021/11112 Esas 2022/9230 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 14. Hukuk Dairesi



Taraflar arasında görülen davanın yapılan yargılaması sonucunda; ilk derece mahkemesince verilen kararın istinaf incelemesi üzerine bölge adliye mahkemesinin yukarıda gün ve sayıları yazılı hükmünün Yargıtay’ca incelenmesi taraf vekillerince istenilmiş olmakla, dosyadaki belgeler okunup uyuşmazlık anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:

- K A R A R -

Dava kamulaştırmasız el atılan taşınmaz bedelinin tahsili istemine ilişkindir.
İlk derece mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen karara karşı; taraf vekillerince yapılan istinaf başvurusunun Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 14. Hukuk Dairesi’nce kabulü ile HMK’nın 353/1-b-3 maddesi uyarınca yeniden esas hakkında hüküm kurulmasına dair verilen karar, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Dosyada bulunan kanıt ve belgelere, kararın dayandığı gerekçelere göre; ilk derece mahkemesince verilen karara karşı davacılar vekilince yapılan istinaf başvurusunun reddine, davalı idare vekilince yapılan istinaf başvurusunun ise kabulü ile Ankara 23. Asliye Hukuk Mahkemesi’nin 2015/106- 2018/88 E/K. sayılı kararının ortadan kaldırılarak yapılan incelemede; dava konusu taşınmazın 1940 yılında yapılan kadastro tespiti ile 1203 m2 senet alanlı 2003 ada 2 parsel sayılı taşınmaz olarak davacılar murisi ... adına tespit ve tescil ediliği, daha sonra 1956 yılında yapılan imar uygulamasında 177 m2’si zaiyat kesilerek 1002 m2’sinin 4856 ada 4 parsel sayılı taşınmaza şuyulandırıldığı, 24 m2’sinin 2003 ada 2 parsel sayılı taşınmazın uhdesinde bırakıldığı, 21.06.1961 gün ve 339 sayılı İmar Heyeti Kararı ile onaylanan ve 09.12.1965 tarihinde tapuya tescili sağlanan 45750 numaralı yol genişleme planı ile uygulamaya alınarak taşınmazın bu kez 285 m2’sinin yola giden alan olarak ayrıldığı, 717 m2’sinin 4865 ada 11 ve 12 parsel sayılı taşınmaza şuyulandırıldığı, sonrasında ise tevhit edilerek 717 m2 alanlı 4865 ada 4 parsel sayılı olarak tapuya tescilinin sağlandığı anlaşılmıştır.
Bu itibarla davalı idare vekilinin temyiz itirazları yerinde değildir.
Davacılar vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Davacılara ait 4856 ada 4 parsel sayılı taşınmazın 21.06.1961 gün ve 339 sayılı İmar Heyeti Kararı ile onaylanan parselasyon planı ile ikinci kez uygulamaya alındığı, ikinci uygulamada 285 m2’sinin yola giden alan olarak ayrıldığı, bu kısmın ikinci kez kesilen düzenleme ortaklık payı niteliğinde olduğu, uygulamanın yapıldığı tarihte yürürlükte bulunan imar mevzuatına göre belediyelere bir defaya mahsus düzenlemeye giren arazilerin yasada belirtilen oranda eksiği ile dağıtım yapma yetkisi verildiği de gözetildiğinde, bu kısmın tamamının bedelinden davacılar payına isabet eden kısmına hükmedilmesi gerekirken, yazılı şekilde ayrım yapılmak suretiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmesi;
Doğru görülmemiştir.
Davacılar vekilinin temyiz itirazları yerinde olduğundan, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 14. Hukuk Dairesi hükmünün HMK’nın 371. maddesi uyarınca BOZULMASINA, davacıdan peşin alınan temyiz harcının istenildiğinde iadesine, davalı idareden peşin alınan temyiz harcının hazineye irad kaydedilmesine 24/05/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.