20. Ceza Dairesi Esas No: 2019/3349 Karar No: 2020/2719 Karar Tarihi: 10.06.2020
2313 sayılı Kanuna aykırılık - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2019/3349 Esas 2020/2719 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık, kendi kullanımı için ihtiyaç duyduğu esrarı elde etmek amacıyla kenevir ekimi yapmaktan suçlu bulunmuştur. Ancak dosya kapsamına göre, suça konu 75 kök kenevir bitkisi ile bu kenevirlerden elde edilebilecek esrar miktarı dikkate alınarak sanığın hangi suçu işlediği tartışılmıştır. Bu noktada, 2313 sayılı Kanun'un 23. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte üst dereceli bir mahkemenin görevli olduğu belirtilmiştir. Dolayısıyla, mahkemenin yargılamaya devam ederek hüküm kurması kanuna aykırıdır ve karar BOZULMUŞTUR. 2313 sayılı Kanun'un 23. maddesi ise \"Uyuşturucu veya uyarıcı madde üretmek, işlemek, satmak, nakletmek, depolamak veya başka şekilde elinde bulundurmak\" suçunu düzenlemektedir. Aynı maddede belirtilen 5. fıkrasının 1. cümlesi \"Esrar elde etmek amacıyla kenevir ekme\" suçunu, 2. cümlesi ise \"Münhasıran kişisel kullanım için kenevir ekme\" suçunu tanımlamaktadır.
20. Ceza Dairesi 2019/3349 E. , 2020/2719 K.
"İçtihat Metni"
Mahkeme : Yalova 5. Asliye Ceza Mahkemesi Suç : 2313 sayılı Kanuna aykırılık Hüküm : Mahkûmiyet
Dosya incelendi. GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ: Sanık hakkında ""münhasıran kendi kullanımı için ihtiyaç duyduğu esrarı elde etmek amacıyla kenevir ekimi" suçundan kamu davası açılmış ise de; dosya kapsamına göre, suça konu 75 kök kenevir bitkisi ile bu kenevirlerden elde edilebilecek esrar miktarı dikkate alınarak sanığın eyleminin 2313 sayılı Kanun"un 23. maddesinin 5. fıkrasının 1. cümlesinde düzenlenen esrar elde etmek amacıyla kenevir ekme suçunu mu yoksa aynı fıkranın 2. cümlesinde düzenlenen münhasıran kendi kullanımı için kenevir ekme suçunu mu oluşturduğuna ilişkin delilleri tartışma ve değerlendirme görevinin suç tarihinden önce 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunla 2313 sayılı Kanun"un 23. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte, üst dereceli ağır ceza mahkemesine ait olduğu gözetilip görevsizlik kararı verilmesi gerekirken, yargılamaya devamla hüküm kurulması, Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeksizin hükmün BOZULMASINA, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 326. maddesinin son fıkrası uyarınca sonuç ceza yönünden sanığın kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, 10.06.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.