Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/12007 Esas 2019/18725 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/12007
Karar No: 2019/18725
Karar Tarihi: 16.10.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/12007 Esas 2019/18725 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir dava sonucunda, sanıkların yaralama suçundan mahkumiyetine karar verilmiş ve adli para cezaları tür ve miktarıyla birlikte kesinleşmiştir. Temyiz isteminde bulunan sanık müdafilerinin talepleri reddedilmiştir. Sanıkların yaralama suçunda haksız tahrik hükümleri gözetilmeden cezalandırıldığı gerekçesiyle yapılan temyiz başvurusu ise bozma nedeni yapılmamış ve hükümler yerinde görülmüştür. Kararda, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 317. maddesi, 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi, 5237 sayılı TCK'nin 29. maddesi ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi detaylı bir şekilde açıklanmamıştır.

3. Ceza Dairesi 2019/12007 E. , 2019/18725 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanıklar ... ve ... müdafinin ... ve ... aleyhine yapmış olduğu temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanıklar ... ve ... müdafinin 13.11.2015 tarihinde yüzüne karşı verilen hükmü 16.11.2015 tarihli süre tutum dilekçesiyle sanık müdafi sıfatıyla temyiz ettiği, CMUK’un 310/1. maddesinde yazılı bir haftalık yasal süre geçtikten sonra 20.01.2016 havale tarihli dilekçesi ile ayrıca katılan olarak temyiz ettiği, dilekçesi içeriğinden “... ve ... aleyhine” temyiz isteminde bulunduğu anlaşılmakla, katılan sıfatıyla yapmış olduğu temyiz isteminin 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan CMUK’un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2) Sanık ... hakkında ... ve ...’i, sanık ... hakkında ...’i yaralama eyleminden kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Hükmolunan adli para cezasının tür ve miktarı, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca hüküm kesin nitelikte bulunduğundan sanıklar ... ve... müdafiinin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
3) Sanıklar ... ve ... hakkında ...’i yaralama eyleminden kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas - 367 Karar sayılı Kararı ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren içtihatlarında benimsendiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediği hallerde, sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda (1/4) uygulanması gerektiği gözetilmeden, inceleme konusu olayda sanıklar ... ve ... hakkında TCK’nin 29. maddesi gereğince (1/2) oranında indirim yapılarak, eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanıklar müdafinin temyiz isteminin reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 16.10.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.