Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/4564 Esas 2019/10011 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/4564
Karar No: 2019/10011
Karar Tarihi: 30.05.2019

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/4564 Esas 2019/10011 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Hükümlü, bir iş yeri çalışanına ait cep telefonunu çalıp, iş yerine girmek için şifreli kapıyı açarak iş yeri dokunulmazlığını da bozmuştur. Asliye Ceza Mahkemesi tarafından yapılan yargılama sonucunda, hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını bozma suçlarından hüküm giymiştir.
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 116/2-4. maddeleri uyarınca hüküm giyen hükümlünün 1 yıl 6 ay hapis cezası, 119/1-c maddesi uyarınca bir kat artırılarak 2 yıl 12 ay hapis cezasına çevrilmiş, ancak hesap hatası sonucu 3 yıl hapis cezasına mahkum edilmiştir. Anayasa Mahkemesi'nin 24.11.2015 tarihli kararı da göz önünde bulundurularak, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi kapsamındaki hak yoksunlukları infaz aşamasında değerlendirilecektir.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 116/2-4. ve 119/1-c maddeleri
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi
- Anayasa Mahkemesi'nin 24.11.2015 tarihli kararı (2014/140 E., 2015/85 K.)

2. Ceza Dairesi 2019/4564 E. , 2019/10011 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Hükümlü hakkında mağdur ...’a yönelik iş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan 5237 sayılı TCK"nın 116/2-4. maddesi uyarınca hükmolunan 1 yıl 6 ay hapis cezasından, aynı Kanun"un 119/1-c maddesi uyarınca bir kat oranında artırım yapılırken 2 yıl 12 ay hapis cezası yerine, hesap hatası sonucu 3 yıl hapis cezasına karar verilmesi sonraki uygulamalar nedeniyle sonuca etkili görülmediğinden bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 günlü ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 30/05/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.