Mahkemesi : Bakırköy 15. İş Mahkemesi
Tarihi : 25/12/2012
Numarası : 2011/1192-2012/709

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri arafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Davacı temyizi yönünden; Davacı vekili temyiz yoluna başvurduktan sonra vekaletnamesindeki yetkisine dayanarak, 25.02.2013 tarihli dilekçe ile temyiz isteminden vazgeçmiş olduğundan temyiz talebinin feragattan REDDİNE.
2-Davalının temyizi yönünden; Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
3-Davacı, davalı işyerinde 8.3.1996 tarihinden iş akdinin evlilik sebebiyle feshettiği, 16.07.2010 tarihine kadar davalı işyerinde kesintisiz olarak çalıştığını, ileri sürerek kıdem tazminatı, fazla çalışma ücreti, yıllık izin ücreti, genel tatil ücreti hafta tatili ücreti alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı, davacının işe başlama tarihinin 03.07.2003 tarihi olduğunu, 06.08.2010 tarihinde işyerinden ayrıldığını, davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, davacının 08/03/1996 - 14/03/2010 tarihleri arasında 14 yıl 4 ay 6 gün hizmet süresinin bulunduğunun kabulüyle hafta tatili ücreti dışındaki isteklerin kabulüne karar verilmiştir.
Taraflar arasında davacının çalışma süresi uyuşmazlık konusudur.
4857 sayılı Yasanın 71. maddesinde onbeş yaşını doldurmamış çocukların çalıştırılmalarının yasak olduğu, ancak ondört yaşını doldurmuş ve ilköğretimini tamamlamış olan çocukları, bedensel, zihinsel ve ahlaki gelişmelerine ve eğitimine devam edenlerin okullarına devamlarına engel olmayacak şekilde hafif işlerde çalıştırılabilecekleri bildirilmiştir.
Davacı 08.03.1996 tarihinde işe girdiğini, iddia etmiş, bu husus davacı tanıkları tarafından doğrulanmıştır. Ancak davacının 01.09.1984 doğumlu olduğu dikkate alındığında bu iddia ettiği tarihte yaşı 12’nin altındadır. Dolayısı ile bu tarihteki çalışması o dönemde yürürlükte bulunan 1475 sayılı Yasa kapsamında bir çalışma olarak kabul edilemez. Davacı o dönemde olsa olsa çırak olarak çalıştırılmıştır.
4857 sayılı Kanunun 71. Maddesi uyarınca 14 yaşını tamamladığı tarihten itibaren işçi olarak çalıştığı kabul edilip davacının hak ettiği işçilik alacaklarının buna göre hesaplanması gerekirken tüm süre üzerinden işçilik alacaklarının kabulü hatalıdır.
O halde davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacının temyiz talebinin feragattan REDDİNE, davalının temyiz itirazlarının kabulüne, temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde taraflara iadesine, 26.02.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.