MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 07/12/2017 tarih ve 2016/327 E.- 2017/413 K. sayılı kararın davalı kurum vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 14/02/2019 tarih ve 2018/757 E- 2019/153 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalı kurum vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin 2015/96302 sayılı "ŞEN-AY KUYUMCULUK+şekil" ibaresinin tescili için davalı kuruma başvurduğunu, başvurunun Markalar Dairesi Başkanlığınca 2009/30288 sayılı “senay” ibareli markaya dayalı olarak 556 sayılı KHK’nin 7/1-b bendi uyarınca kısmen reddedildiğini oysa müvekkil başvurusu ile redde mesnet markanın gerek kelime dizimi gerek görseli gerekse de marka kapsamları açısından farklı olduğunu, ileri sürerek, YİDK’in 2016-M-6088 sayılı kararının iptaline, marka tescil başvurularının başvuru kapsamındaki tüm mal ve hizmetler yönünden tesciline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı TPMK vekili; davacı başvurusu ile redde mesnet markaların KHK’nin 7/1-b bendi anlamında benzer olduklarını, savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, başvuru konusu ibare ile redde mesnet marka arasında, ilk bakışta hiçbir inceleme ve araştırma yapmayı gerektirmeyecek şekilde ayırt edilemeyecek derecede benzerliğin bulunmadığı, ayrıca başvuru konusu marka ile redde mesnet markanın kapsamlarındaki hizmetlerinde de aynı/aynı tür olmadığı, 556 sayılı KHK’nin 7/1-b maddesindeki koşulların oluşmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne, YİDK"in 2016-M-6088 sayılı kararının iptaline karar verilmiştir.
Kararı, davalı Kurum vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı kurum vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, temyiz harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 10/12/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.