Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2013/18013 Esas 2014/4680 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : Tokat 1. İş Mahkemesi
Tarihi : 26/03/2013
Numarası : 2011/478-2013/104

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı vekili davacının davalı kurumda çalışmakta iken 2004 yılından itibaren devam eden zamanlarda arıza ve kaçak elektrik kontrolleri için Tokat iline bağlı başka ilçelerde, bazen de başka illerde dönüşümlü olarak geçici görevlendirildiğini, müvekkiline bu görevlendirmeler nedeni ile geçici görev tazminatı ödenmesi gerekirken seyyar görev (arazi) tazminatı ödendiğini iddia ederek geçici görev tazminatının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, 6245 sayılı Harcırah Yasası"nın 49. maddesine göre asli görevleri gereği memuriyet mahalli dışında belirli görev bölgesi içinde fiilen gezici olarak görev yapan hizmetlilere gündelik ve yol masrafı ödenmeyeceğini, davacının gezici görev yapması nedeni ile seyyar görev tazminatı aldığını, talebin haksız ve hukuki dayanaktan yoksun olduğunu beyanla davanın reddini istemiştir.
Mahkemece yapılan yargılama sonucu toplanan delillere ve alınan bilirkişi raporuna itibarla davacının TİS"nin 105.maddesi ve 6245 sayılı Yasa hükümlerine göre geçici görev tazminatına hak kazandığı, ödenen seyyar görev tazminatının mahsubu ile bakiyenin tahsili gerektiği gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
Davacının asli görev yerinden başka bir yerde görevlendirilmesi nedeni ile TİS"nin 105 ve yollama yaptığı 6245 sayılı Harcırah Kanunu"nun 39 ve 42.maddesi hükümlerine göre geçici görev tazminatına hak kazandığına ilişkin mahkeme kabulü ve davacıya aynı dönem için ödenen seyyar görev tazminatının hesap edilen miktardan mahsubu yerindedir.
Ancak bilirkişi raporunda dosya içindeki bordrolara göre davacının 2009 Mart ve Nisan ayları için yevmiyesi 36,54 TL kabul edilmiş iken, itirazlar üzerine hazırlanan ve hükme esas alınan ek hesap raporunda bu aylar yevmiyesi 39,89 TL olarak alınmış ise de, dosya içindeki bu kabulü destekleyen bilgi, belge bulunmamaktadır. Zaten bilirkişi de davacıya Mart ve Nisan 2009 ayı fark ödemelerinin yapıldığına dair dosya içinde bilgi, belge bulunmadığını belirttikten sonra takdiri mahkemeye bırakarak Eylül 2009 ayı yevmiyesi olan 39,89 TL nin Mart 2009 ayından itibaren yürürlükte olduğu kabul edilerek hesaplama yapmıştır.
Dosya içinde 16.10.2009 tarihinde imzalanan ve 01.03.2009 tarihinden itibaren geçerli TİS bulunmakta olup bu TİS"deki ücret zammına ilişkin hükümler dikkate alınarak, davalıdan da bu aylar yevmiyesinin ne olduğu, TİS hükümlerine göre artış yapılıp geriye doğru olmak üzere yevmiyenin belirlenip belirlenmediği sorularak gerekli görülmesi halinde ek hesap raporu alınıp davacının 2009 Mart ve Nisan aylarındaki yevmiyesinin ne olduğu tereddüde neden olmayacak şekilde belirlenmeli, sonucuna göre alacak miktarı tespit edilmelidir. Yukarıda belirtilen maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin eksik inceleme ile karar verilmesi hatalı olmuştur.
O halde davalı vekilinin bu yöne ilişkin temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 26.02.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.