Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/8662 Esas 2018/841 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-)Sanık hakkında "2006 ve 2007 takvim yıllarında sahte fatura düzenlemek" suçlarından açılan kamu davasında; sahte fatura kullanmak ve düzenlemek suçlarında suçun maddi konusunun fatura olması, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"nun 227. maddesinin 3. fıkrasındaki ""Bu Kanuna göre kullanılan veya bu Kanun"un Maliye ve Gümrük Bakanlığına verdiği yetkiye dayanılarak kullanma mecburiyeti getirilen belgelerin, öngörülen zorunlu bilgileri taşımaması halinde bu belgeler vergi kanunları bakımından hiç düzenlenmemiş sayılır"" şeklindeki düzenlemeye göre de, faturaların Vergi Usul Kanunu"nun 230. maddesinde öngörülen zorunlu bilgileri içermesinin gerekmesi, sahteliği iddia edilen faturaların da dosya içerisinde bulunmadığının anlaşılması ve sanığın ...’ın yanına gelerek sigortalı olarak çalıştığı için birkaç yere imza atması gerektiğini söyleyerek kendisini notere götürdüğünü, kendisine burada 2-3 yere imza attırıldığını, üzerine şirket kurulduğundan haberinin olmadığını ve üzerine atılı suçlamaları kabul etmediğini savunması karşısında, gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespit edilmesi bakımından; öncelikle sahte faturaları kullanan ilgili şirket yetkilileri hakkında sahte fatura kullanmak suçundan dava açılmış olup olmadığının araştırılması, açıldığının tespiti halinde birleştirilmesi, mümkün olmadığı takdirde, dava dosyaları getirtilip incelenerek bu davayı ilgilendiren delillerin onaylı örneklerinin dava dosyasına intikal ettirilmesi ve suça konu fatura asıllarının veya onaylı örneklerinin bu şirketlerde olup olmadığının araştırılması, fatura asıllarının veya onaylı örneklerinin bulunması halinde kanaat oluşturacak sayıda dosya arasına konulması, incelenerek kanunda öngörülen şekil şartlarını taşıyıp taşımadığının tespit edilmesi, taşıdığının tespiti halinde ise suça konu faturaları kullanan şirket yetkilileri dinlenerek suça konu faturaları kimden, hangi hukuki ilişkiye dayanarak aldıkları hususlarının ayrıntılı olarak sorulması, gerekirse faturalar üzerindeki imza ve yazıların sanığa ait olup olmadığına yönelik bilirkişi incelemesi yaptırılması ve bunların sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayin ve tespiti gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulmuş olması,
2-) Kabule göre de;
a-)Sanık hakkında 2006 ve 2007 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme iddiası ile açılan kamu davasında, her takvim yılının zincirleme biçimde işlenmiş birbirinden bağımsız ve ayrı suçları oluşturduğu, anılan suçlarla ilgili ayrı ayrı hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden, hangi yıl olduğu da belirtilmeksizin tek hüküm kurulması,
b-)5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki "velayet hakkından; vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan" yoksunluğun sanığın sadece kendi altsoyu yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceğinin gözetilmemiş olması isabetsizliği ile 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ceza miktarı yönünden kazanılmış hakkın saklı tutulmasına, 05.02.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.