Tehdit - yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2015/28336 Esas 2020/1551 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/28336
Karar No: 2020/1551
Karar Tarihi: 22.01.2020

Tehdit - yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2015/28336 Esas 2020/1551 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, sanık hakkında yaralama suçundan mahkumiyet kararı verildiği ancak cezanın temyiz edilemez olduğu belirlendiği için bu kısım reddedildi. Sanığın tehdit suçundan mahkumiyet kararı ise temyize açık kaldı. Kararda, sanığın adli sicil kaydında hükmün açıklanmasını geri bırakmaya ilişkin ilam olduğu belirtilerek, hapis cezasının ertelenmesine karar verildiği ve bu nedenle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin hükümlerin uygulanmaması gerektiği vurgulandı. Ayrıca, uzlaştırmaya ilişkin kanun maddeleri de açıklanarak, sanığın hukuki durumunun uzlaştırma kapsamında değerlendirilmesi gerektiği belirtildi. Bu nedenlerle, hükmün bozulmasına ve dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine karar verildi.
Kanun Maddeleri:
- 5320 sayılı Kanunun 8/1
- 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi
- CMK’nın 231/8. maddesi
- 6545 sayılı Yasanın 72. maddesi
- 5271 sayılı CMK\"nın 253. maddesi
- TCK\"nın 106/1. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu\"nun 2 ve 7. maddeleri

4. Ceza Dairesi 2015/28336 E. , 2020/1551 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre, eşe karşı yaralama eylemi ile tehdit eyleminin aynı anda işlenmediği anlaşılarak dosya görüşüldü:
A-Sanık hakkında yaralama suçundan kurulan hükme yönelik temyiz incelemesinde,
Kararda öngörülen cezanın nitelik ve niceliğine göre, karar tarihi itibariyle hükmün temyiz edilemez olduğu anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca o yer Cumhuriyet savcısının tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE,
B- Sanık hakkında, tehdit suçundan kurulan hükme yönelik temyize gelince,
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
1-Sanığın sabıkasında görülen ilamın hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin olması, CMK’nın 231/8. maddesine 6545 sayılı Yasanın 72. maddesiyle “denetim süresi içinde, kişi hakkında kasıtlı bir suç nedeniyle bir daha hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilemez.” cümlesi eklenmiş ise de, suç tarihi itibariyle adli sicil kaydında yer alan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair ilamın engel oluşturmaması gözetilmeden, yeniden suç işlemeyeceği konusunda vicdani kanaatine varılarak, hapis cezasının ertelenmesine karar verilen sanık hakkında lehe olan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin hükümlerinin kararda uygulanmaması,
2-Kabule göre de;
02/12/2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve sanığa isnat edilen TCK"nın 106/1. maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında bulunduğu anlaşılmış olmakla, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 2 ve 7. maddeleri de gözetilerek, uzlaştırma işlemi uygulanarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun bu kapsamda tekrar değerlendirilip belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı ve o yer Cumhuriyet savcısının temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 22/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.