Danıştay 9. Daire 2019/1704 Esas 2022/2096 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 2019/1704
Karar No : 2022/2096

TEMYİZ EDENLER : 1- (DAVACI) … Grup İnsan Kaynakları San. ve Tic. Ltd. Şti.
VEKİLİ : Av. …

2- (DAVALI) … Vergi Dairesi Başkanlığı-...
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının taraflarca temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ:
Dava konusu istem: Davacı şirket adına, … Vergi Dairesi Müdürlüğü'nün … vergi numaralı mükellefi … İnşaat Otomotiv Petrol Ürünleri Nakliye Isıtma Hizmetleri Metal Ltd. Şti'den aldığı faturaların sahte olduğu yolunda düzenlenen vergi inceleme raporuna dayanılarak, katma değer vergisi indirimlerinin reddi suretiyle 2016/Şubat, Nisan dönemlerine ilişkin re'sen tarh edilen katma değer vergisi ile tekerrür hükümleri uygulanmak suretiyle kesilen bir kat vergi ziyaı cezasının kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararıyla; … İnş Oto. Pet. Ür. Nak. İş. Hiz. Met. Ltd. Şti. hakkında düzenlenen vergi tekniği raporundaki tespitlerden, şirketin davacı adına düzenlediği faturaların sahte olduğu sonucuna ulaşıldığı dolayısıyla bu faturalara dayalı olarak katma değer vergisi indirimlerinin reddi suretiyle yapılan cezalı tarhiyatlarda hukuka aykırılık görülmediği; vergi ziyaı cezalarının tekerrür hükümleri uygulanmak suretiyle arttırılan kısmı bakımından ise tekerrür uygulamasına esas alınan vergi ve cezanın 2011/Mart dönemine ilişkin olması ve 11/02/2016 tarihinde kesinleşmiş bulunması nedeniyle 2016/Şubat, Nisan dönemleri katma değer vergisi için kesilen vergi ziyaı cezasına tekerrür hükümlerinin uygulanmasına hukuken olanak bulunmadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine, dava konusu bir kat vergi ziyaı cezalı katma değer vergisinin aynen tasdikine, tekerrür hükümleri uygulanmak suretiyle kesilen vergi ziyaı cezasının fazlaya ilişkin kısmının kaldırılmasına karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurusuna konu Vergi Mahkemesi kararının hukuka ve usule uygun olduğu ve taraflarca ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği belirtilerek 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanun'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENLERİN İDDİALARI:
DAVACININ İDDİALARI: Vergi tekniği raporunda bulunmasına ve karara etkisi bulunmasına karşılık önemli bazı değerlendirmelerin Vergi Mahkemesi kararının gerekçesinde yer almadığı, şirket hakkında sahte belge düzenlendiği yönünde şüpheler bulunsa da düzenlenen tüm faturaların sahte olduğu sonucuna ulaşılamayacağı, 01/01/2016 tarihinden itibaren firmanın satışlarının sahte kabul edilmesinin, önceki tarihli satışlar düşünüldüğünde alıcılar bakımından eşitsizliğe neden olacağı iddiasıyla kararın aleyhe olan kısmının bozulması istenilmektedir.

DAVALININ İDDİALARI: Tekerrüre esas alınan 2011/Mart dönemine ait vergi ziyaı cezası 11/02/2016 tarihinde kesinleştiğinden beş yıllık süre dikkate alınarak 01/01/2022 tarihine kadar kesilecek olan vergi ziyaı cezalarında tekerrür hükümlerinin uygulanabileceği, her ne kadar artırılarak uygulanan ceza 2016/Şubat, Nisan dönemlerine ait olsa da cezayı gerektiren eylem kesilen ilk cezanın kesinleştiği tarihten sonraki bir tarihte gerçekleştiğinden ve davaya konu ceza ilk cezanın kesinleşmesini takip eden 23/08/2017 tarihinde kesildiğinden usul ve yasaya aykırı bir durumun bulunmadığı iddiasıyla kararın aleyhe olan kısmının bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMALARI: Taraflarca savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'NİN DÜŞÜNCESİ: Temyiz istemlerinin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçelerde ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
Tarafların temyiz istemlerinin reddine,
… Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
Temyiz isteminde bulunan davacıdan 492 sayılı Harçlar Kanunu'na bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca hesaplanacak nispi harcın alınmasına,
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, onama kararının taraflara tebliğini ve bir örneğinin de … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın … Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 25/05/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.