Yargıtay 5. Hukuk Dairesi 2022/2695 Esas 2022/9904 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 8. Hukuk Dairesi


Taraflar arasında görülen davanın yapılan yargılaması sonucunda; ilk derece mahkemesince verilen kararın istinaf incelemesi üzerine bölge adliye mahkemesinin yukarıda gün ve sayıları yazılı hükmünün Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekilince istenilmiş olmakla, dosyadaki belgeler okunup uyuşmazlık anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:

- K A R A R -

Dava, tapu kaydının mahkeme kararı ile iptal edilmesi nedeniyle uğranılan zararın 4721 sayılı TMK'nın 1007. maddesi uyarınca tazmini istemine ilişkindir.
İlk derece mahkemesince davanın kabulüne ilişkin olarak verilen karara karşı, davalı Hazine vekilince yapılan istinaf başvurusunun Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 8. Hukuk Dairesi'nce kabulü ile Yalova 2. Asliye Hukuk Mahkemesi’nin 14.05.2019 gün ve 2018/342-2019/315 E/K. sayılı kararının kaldırılmasına, davanın yeniden görülmesi için dosyanın ilk derece mahkemesine iadesine, dosya üzerinde yapılan inceleme sonucunda HMK'nın 353/1-a-6 maddesi uyarınca kesin olarak karar verilmiş olup; bu karar, davacı vekilince temyiz edilmiştir.
Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 8. Hukuk Dairesi’nin 15.12.2021 gün ve 2019/2466 Esas - 2021/2382 Karar sayılı ek kararı ile HMK’nın 353/1-a-6 maddesi gereği verilen kararın kesin olduğundan bahisle temyiz isteminin reddine karar verilmiş olup, bu ek karar, davacı vekilince süresi içerisinde temyiz edilmiştir.
HMK'nın 353/l-a-6. maddesinde, ilk derece mahkemesince, uyuşmazlığın çözümünde etkili olabilecek ölçüde önemli delillerin toplanmamış veya değerlendirilmemiş olması ya da talebin önemli bir kısmı hakkında karar verilmemiş olması halinde, esasa ilişkin inceleme yapılmadan kararın kaldırılmasına kesin olarak karar verileceği düzenlenmiştir.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 27/05/2021 gün ve 2020/(20)5-451 Esas - 2021/636 Karar sayılı ilamı da gözetilerek, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 353/1-a-6. maddesi gereğince verilen karar; aynı Kanun'un 353/1-a ve 7251 sayılı Kanun’un 39. maddesi ile eklenen 362/1-g maddesi uyarınca kesin olup bu kararlar aleyhine temyiz yoluna başvurulamayacağından, davacı vekilinin temyiz talebinin reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde olmadığından usul ve yasaya uygun olan hükmün HMK'nın 370. maddesi gereğince ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının Hazineye irad kaydedilmesine, 01/06/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.