Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2018/7075 Esas 2019/9027 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/7075
Karar No: 2019/9027
Karar Tarihi: 13.06.2019

Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2018/7075 Esas 2019/9027 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hırsızlık suçu hakkında mahkumiyet hükmü temyiz edildi. Temyiz istemi ve süresi CMK'nun 291/1. fıkrası ve 263. maddesi uyarınca düzenlenirken, CMK'nun 232/6. fıkrasında hüküm fıkrasında belirtilmesi gereken unsurların yer almadığı belirtildi. Ancak ceza infaz kurumunda bulunan ve SEGBİS ile duruşmaya katılan sanığın temyiz başvurusunda bulunabileceği hatırlatılmamıştı. Sanık hakkında kurulan hükümde, TCK'nun 142/1-b, 143. maddeleri uyarınca belirlenen 2 yıl 8 ay hapis cezasının 1/6 oranında indirilmesi sonucu 1 yıl 14 ay 20 gün hapis cezasına hükmedildi. Anayasa Mahkemesinin TCK'ya yönelik iptal kararları infaz aşamasında mahallinde gözetilebileceğinden bozma nedeni yapılmadı. Temyiz nedenleri reddedildi ve hüküm ONANDI. Kanun maddeleri: CMK'nun 291/1. fıkrası, 263. maddesi, 232/6. fıkrası; TCK'nun 142/1-b, 143. maddeleri, 62. madde, 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendi.

17. Ceza Dairesi 2018/7075 E. , 2019/9027 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
CMK’nun 291/1. fıkrasında temyiz istemi ve süresine ilişkin düzenlemede, “Tutuklu bulunan sanık hakkında 263 üncü madde hükmü saklıdır” hükmü, CMK’nun 263. maddesinde ise “Tutuklu bulunan şüpheli veya sanık, zabıt kâtibine veya tutuklu bulunduğu ceza infaz kurumu ve tutukevi müdürüne beyanda bulunmak suretiyle veya bu hususta bir dilekçe vererek kanun yollarına başvurabilir.” hükmünün yer alması, yine CMK’nun 232/6. fıkrasında “Hüküm fıkrasında, 223 üncü maddeye göre verilen kararın ne olduğunun, uygulanan kanun maddelerinin, verilen ceza miktarının, kanun yollarına başvurma ve tazminat isteme olanağının bulunup bulunmadığının, başvuru olanağı varsa süresi ve merciinin tereddüde yer vermeyecek şekilde açıkça gösterilmesi gerekir.” şeklindeki düzenlemeler karşısında ceza infaz kurumunda bulunan ve SEGBİS ile duruşmaya katıldığı anlaşılan sanığın yukarıdaki maddeler çerçevesinde CMK’nun 263. maddesinde gösterilen usul ile de temyiz başvurusunda bulunabileceğinin hatırlatılmaması karşısında sanığın temyizinin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanık hakkında kurulan hükümde; TCK"nun 142/1-b, 143. maddeleri uyarınca belirlenen 2 yıl 8 ay hapis cezasının aynı Kanun"un 62. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirilmesi sonucu 2 yıl 2 ay 20 gün yerine 1 yıl 14 ay 20 gün hapis cezasına hükmedilerek eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından, Anayasa Mahkemesinin hükümden sonra 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı kararı ile TCK"nun 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararlarının da kapsam ve içerik itibarıyla infaz aşamasında mahallinde gözetilebileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre, sanık ...’ın temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, eleştiri dışında usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye aykırı olarak ONANMASINA, 13.06.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.