Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2016/944 Esas 2017/4351 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, iş kazası sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

K A R A R
1- Yerel Mahkemece, davalı vekilince verilen 29.05.2015 tarihli temyiz dilekçesinin, (8) günlük temyiz süresi geçtikten sonra verildiği gerekçesiyle 02.06.2015 tarihli ek kararla davalının temyiz talebinin reddine karar verilmiştir. Davalıya , kısa kararın 14.05.2015 tarihinde tefhim edildiği, gerekçeli kararın da 18.06.2015 tarihinde tebliğ edildiği görülmektedir.
Davalı vekili, temyiz talebinin reddine dair ek kararı süresinde temyiz etmiştir.
6100 sayılı HMK"nın 294/3.maddesine göre "Hükmün tefhimi, her hâlde hüküm sonucunun duruşma tutanağına geçirilerek okunması suretiyle olur."
HMK"nın 297/2.maddesine göre "Hükmün sonuç kısmında, gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden her biri hakkında verilen hükümle, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, sıra numarası altında; açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gereklidir."
Yerel Mahkemenin tefhim ettiği kısa karar (hüküm sonucu), HMK"nın 297/2.maddesindeki unsurları içerir biçimde yapılmadığından Yasa"da öngörülen (8) günlük temyiz süresinin geçtiğinden sözedilemez. Kaldı ki gerekçeli karar, davacıya 21/01/2015 tarihinde tebliğ edilmiş olup, tebliğ tarihine göre temyiz talebi de süresi içinde yapılmıştır. Hal böyle olunca, davalının hükmü süresinde temyiz ettiği anlaşıldığından Yerel Mahkemenin temyiz isteminin reddine ilişkin ek kararının bozularak kaldırılması ve asıl hükmün temyizini amaçlayan temyiz itirazlarının incelenmesi gerekir.
2- Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayanağı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yerel Mahkemenin davalının temyiz isteminin reddine ilişkin 02.06.2015 tarihli ek kararının bozularak kaldırılmasına ve usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz edene yükletilmesine, 23.05.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.