MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasındaki tapu iptal tescil-alacak davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı ... vd. vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı, Ankara Batı 2. Tüketici Mahkemesi"nde açtığı dava ile, davalı şirket ile davalı arsa sahipleri arasında yapılan kat karşılığı inşaat sözleşmesi gereği yapılacak taşınmazların, diğer davalıların alıcıları temsilen yapmış oldukları sözleşmeler gereği kendisinin de aralarında bulunduğu 36 kişiye satıldığını, ancak tapuların devredilmediğini belirterek, arsa sahipleri adına olan tapu kaydının iptali ile adına tescilini, aksi halde ödediği bedelin iadesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemenin; dava tarihinden önce davalı şirketin iflasına karar verildiği, buna göre davanın sıra cetveline itiraz davasına dönüştüğü ve görevli mahkemenin Ticaret Mahkemesi olduğu gerekçesiyle vermiş olduğu görevsizlik kararının, Yargıtay 13. Hukuk Dairesinin 08.03.2016 tarih, 2015/34985 esas, 2016/7339 karar sayılı ilamı ile, davalı şirket hakkındaki davaya bakma görevinin Ticaret mahkemesine ait olduğuna dair saptaması yerinde ise de, gerçek kişi olan davalılar hakkındaki davada Asliye Hukuk Mahkemesinin görevli olduğu, buna göre mahkemece öncelikle davalı şirket hakkındaki davanın eldeki davadan tefrik edilerek ayrı bir esasa kaydedilmesi, akabinde şirket hakkındaki davada Ticaret Mahkemesinin, gerçek kişi davalılar hakkındaki davada ise Asliye Hukuk Mahkemesinin görevli olduğu gözetilerek karar verilmesi gerektiği gerekçesiyle bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyulmasına karar verilerek, davalı şirket hakkındaki dava tefrik edilmiş, gerçek kişi davalılar yönünden yargılamaya devam edilerek görevsizlik kararı verilmiştir.
Görevsizlik kararın kesinleşmesi üzerine, davanın yargılaması görevli Ankara Batı 2. Asliye Hukuk Mahkemesi tarafından yürütülmüş ve 13/12/2018 tarihli ve 2017/123 Esas, 2018/509 Karar sayılı karar ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
İş bu kararın, davalı ... vd. vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine dava dosyası temyiz incelemesi yapılmak üzere Dairemize gönderilmiştir.
6100 sayılı HMK"nun 373/4 maddesi; "Yargıtayın bozma kararı üzerine ilk derece mahkemesince bozmaya uygun olarak karar verildiği takdirde, bu karara karşı temyiz yoluna başvurulabilir." hükmünü, Geçici 3/2 maddesi; "Bölge adliye mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce verilen kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar 1086 sayılı Kanunun 26/9/2004 tarihli ve 5236 sayılı Kanunla yapılan değişiklikten önceki 427 ilâ 454 üncü madde hükümlerinin uygulanmasına devam olunur. Bu kararlara ilişkin dosyalar bölge adliye mahkemelerine gönderilemez." hükmünü içermektedir.
Yukarıda açıklanan yasa maddelerinin düzenleniş amacı, Bölge Adliye Mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce verilen kararlara karşı Yargıtay yoluna başvurulmasını ve karar kesinleşinceye kadar kanun yolu denetiminin Yargıtay tarafından yapılmasını sağlamaktır.
Diğer bir anlatımla, Yargıtay’ ın verdiği bozma kararları üzerine verilen kararların tekrar Yargıtay denetiminden geçmesi, başka bir deyişle Yargıtay kararının istinaf yolu ile denetlenmesinin önüne geçilmesi amaçlanmıştır.
Somut uyuşmazlıkta; Ankara Batı 2. Tüketici Mahkemesinin kararı hakkında bozma kararı verilmiştir. Bu aşamadan sonra, görevli Ankara Batı 2. Asliye Hukuk Mahkemesi tarafından esasa ilişkin yargılama yapılıp, karar verilmiştir.
Aleyhine kanun yoluna gidilen karar, Ankara Batı 2. Asliye Hukuk Mahkemesinin kararı olup, bu karar ile ilgili olarak Yargıtay’ın bir denetimi söz konusu değildir.
Bu itibarla, 13/12/2018 tarihinde verilen ve daha önce Yargıtay denetiminden geçmeyen kararın kanun yolu denetimi "İstinaf" olup, görevli mercinin Bölge Adliye Mahkemesi olduğu anlaşıldığından, dosyanın Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmek üzere ilk derece mahkemesine İADESİNE, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 26/11/2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.