MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Ankara 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 16/04/2015 tarih ve 2015/23-2015/135 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili dava dilekçesinde, davacının “Renklidağ Seda+Şekil” ibareli markanın 29. ve 30. sınıflarda tescili için davalı (TPMK) kuruma başvurduğunu, ancak bu başvurunun Markalar Dairesi Başkanlığı’nca 15/07/2014 tarihinde, 30.sınıfta yer alan çaylar, buzlu çaylar ve pekmezler dışında kalan ürünler için kısmen reddedildiğini, ret kararına 556 sayılı KHK’nın 7/1 (b) maddesi uyarınca, “Seda lezzet grubu+şekil”, “Seda”, “Seda+Şekil”, “Seda pastanesi” ibareli markalarla aynı ve ayırt edilemeyecek derecede benzer olduğu, aynı türdeki mallar ve hizmetlerin redde dayanak markaların kapsamında yer aldığı gerekçesinin gösterildiğini, karara KHK m.53 uyarınca yeniden İnceleme ve Değerlendirme Kurulu nezdinde itiraz ettiklerini, Kurulun 18/08/2014 tarihinde 2014-M-15906 sayılı kararla itirazı reddettiğini, söz konusu marka ile redde dayanak markalar arasında benzerlik bulunmadığını, ayırt edici asli unsurun renklidağ seda+şekil ibaresinin olduğunu, coğrafi farklılık bulunduğunu, söz konusu markalarla farklı alanlarda faaliyet gösterdiklerini, bir kısım markanın ise sadece sınıfının küçük bir kısmı için tescilli olduklarını, makul tüketici nezdinde diğer markalarla karıştırılma ihtimali bulunmadığından bahisle davalı kurumca verilen kısmi ret kararının iptali ile markanın tesciline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPMK vekili, redde dayanak markalarla başvuru markasının esas unsurlarının aynı olduğunu, redde dayanak markalarla davacı markasının gündelik olarak sıklıkla tüketilen ürünler olduğu ve bir anlık kararla hareket edildiği için tüketici nezdinde ikincil unsurların ayırt ediciliğinin bulunmadığını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekilince temyiz edilmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, temyiz harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 09/12/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.