Hırsızlık - alkol veya uyuşturucu maddenin etkisi altındayken araç kullanma - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/12675 Esas 2020/2644 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/12675
Karar No: 2020/2644
Karar Tarihi: 24.02.2020

Hırsızlık - alkol veya uyuşturucu maddenin etkisi altındayken araç kullanma - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/12675 Esas 2020/2644 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hüküm temyiz edilmiştir. Sanık hırsızlık ve alkol/uyuşturucu etkisinde araç kullanma suçlarından mahkum edilmiştir. İlk suça yönelik temyiz istemi reddedilirken, ikinci suç için sanığın cezasında yanlış hesaplama yapıldığı gerekçesiyle hüküm bozulmuştur. Kararda, TCK'nın 142/2-d ve 142/1-e maddelerine atıfta bulunulmuştur. Ayrıca, TCK'nın 53. maddesine ilişkin Anayasa Mahkemesi iptal kararına da değinilmiş, hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Son olarak, ceza miktarı hesaplanırken TCK'nın 35, 62/1 ve 1412 sayılı CMUK maddelerine atıf yapılmıştır.

17. Ceza Dairesi 2019/12675 E. , 2020/2644 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, alkol veya uyuşturucu maddenin etkisi altındayken araç kullanma
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık ve alkol veya uyuşturucu maddenin etkisi altındayken araç kullanma suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
I)Sanık ... hakkında alkol veya uyuşturucu maddenin etkisi altındayken araç kullanma suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre, sanık ...’nun temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA,
II)Sanık ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Müştekinin, aracını kilitleyerek park ettiğini, anahtarınında kendisinde olduğunu aracın üzerinde olmadığını, aracın eski olmasından dolayı herhangi bir anahtarla çalışabileceğini beyan etmesi karşısında; sanığın eyleminin TCK’nun 142/2-d maddesine uyduğu gözetilmeden, aynı Yasa"nın yazılı 142/1-e maddesinden hüküm kurulması,
2-T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Kabule göre de;
3-Sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nun 142/1-e, 35 maddelerine göre belirlenen 1 yıl 6 ay hapis cezasının aynı Kanun"un 62/1. maddesi ile 1/6 indirilmesi ile cezanın 1 yıl 3 ay olarak belirlenmesi gerekirken 1 yıl 15 gün olarak hesaplanması suretiyle eksik ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’nun temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, aleyhe temyiz bulunmadığından 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkının gözetilmesine, 24.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.