Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2015/8986 Esas 2017/3495 Karar Sayılı İlamı

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı gününde verilen dilekçe ile maddi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 07/04/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili ve fer"i müdahil vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, haksız eylemden kaynaklanan maddi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, istemin kabulüne karar verilmiş; hüküm davalı vekili ve fer"i müdahil vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, davalı tarafından işletilen havaalanında, ek apron yapımını üstlenen firma tarafından yapılan harfiyat çalışmaları sırasında kalkan toz nedeniyle ürün kaybı zararının oluştuğunu, oluşan zararın bir kısmının tahsili için Mahkemesinde 2011/692 esas sayılı dosya ile talepte bulunduğunu ve mahkemece bu kısmın 2013/490 sayılı karar ile hüküm altına alındığını belirterek fazlaya ilişkin bakiye alacağı ile faiz alacağının da davalıdan tahsiline karar verilmesi istemiştir.
Davalı ise, davanın zamanaşımı nedeni ile reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, istemin kabulüne karar verilmiştir.
Dava dosyası arasında bulunan sayılı dava dosyasının incelenmesinde; davacının, davalı tarafından işletilen havaalanında, feri müdahil yüklenici şirket tarafından yapılan harfiyat çalışması nedeniyle kalkan tozun, sebze ürünlerine verdiği zararın tazminini talep ettiği, yargılama sırasında alınan bilirkişi raporunda, 2011 yılı ürün kaybı zararının 23.139,75 TL olarak hesaplandığı, mahkemece taleple bağlı kalınarak 20.000,00 TL"nin davalıdan tahsiline karar verildiği ve kararın Yargıtay 3. Hukuk Dairesi tarafından onanarak kesinleştiği anlaşılmaktadır.
Olay tarihinde yürürlükte bulunan 818 sayılı Türk Borçlar Kanunu"nun 60/1. maddesi haksız fiil nedeniyle açılacak tazminat davasının zararın ve zarar verenin öğrenildiği tarihten itibaren bir yıl, her halde zararı doğuran olayın gerçekleşmesinden itibaren on yıllık sürede zamanaşımına uğrayacağını düzenlemektedir. Davacının eldeki davada, 2011 yılı ürün zararı nedeniyle uğradığı bakiye zararını ve asıl davada istemediği faiz alacağını talep ettiği anlaşılmaktadır. Belirtilen yasa maddesi gereği bu tarihten itibaren bir yıllık sürede dava konusu zararın talep edilmesi gerekmektedir. Oysa eldeki dava bir yıllık zamanaşımı süresi

dolduktan sonra 14/02/2014 tarihinde açılmıştır. Zamanaşımının alacaklıya karşı etkisini göstermesi, borçlu tarafından ileri sürülmesine bağlıdır. Dava dilekçesi, davalı tarafa 05/03/2014 tarihinde tebliğ edilmiş, davalı tarafından 17/03/2014 tarihli cevap dilekçesi ile zamanaşımı definde bulunulmuştur. Şu halde; davanın zamanaşımı nedeniyle reddine karar verilmesi gerekirken kabulüne karar verilmesi doğru olmamış ve kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre diğer temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine yer olmadığına ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 31/05/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.