Taksirle yaralama - trafik güvenliğini tehlikeye sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/2348 Esas 2019/374 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama, trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : Taksirle yaralama suçu açısından; TCK"nın 89/1, 22/3, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet
Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçu açısından; Hüküm verilmesine yer olmadığına

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan hüküm verilmesine yer olmadığına dair karar ile taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ve katılan tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçu yönünden hüküm verilmesine yer olmadığına ilişkin karara ilişkin katılanın temyiz isteminin incelenmesinde;
Hüküm kurulmasına yer olmadığına (karar verilmesine yer olmadığına) ilişkin kararın CMK"nın 223/1. maddesinde belirtilen hüküm türleri arasında yer almaması sebebiyle temyiz kabiliyetinin bulunmadığının anlaşılması karşısında; dosyanın bu suç yönünden incelenmeksizin mahkemesine iadesinin temini için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
2- Taksirle yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin sanık ile katılanın temyiz isteminin incelenmesine gelince;
02.12.2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile değişik 5271 sayılı Kanunun 254. maddesinin 1.fıkrasında yapılan değişiklikle ilgili olarak; 5237 sayılı TCK"nın 89/1. maddesindeki taksirle yaralama suçu yeni düzenleme ile uzlaşma kapsamına alınan bir suç olmayıp değişiklik öncesinde de uzlaşma kapsamında olduğundan, katılanın soruşturma aşamasında uzlaşmak istemediğini beyan etmesi ve haricen de uzlaşmanın gerçekleştiğine ilişkin bir belirleme bulunmaması nedeniyle tebliğnamenin 02.12.2016 tarihli ve 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 35. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 254. maddesinin 1. fıkrası gereğince uzlaştırma işlemlerinin aynı Kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usule göre yerine getirilmesi için dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilmesine karar verilmek suretiyle hükmün bozulmasını öneren görüşüne iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kastının olmadığına, katılanın tekerrür hükümlerinin uygulanması ve hapis cezasının tercih edilmesi gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında tayin edilen temel cezanın bilinçli taksirle artırılması sırasında, bilinçli taksir oluşturan ihlalin yalnızca alkollü araç kullanmaktan ibaret bulunduğu gözetilmeksizin, TCK"nın 22/3. maddesi uyarınca temel cezanın 1/3 oranı yerine, 1/2 oranında artırılmak suretiyle sanık hakkında fazla ceza tayini,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 10/01/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.