Danıştay 9. Daire 2022/757 Esas 2022/2127 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 2022/757
Karar No : 2022/2127


TEMYİZ EDEN (DAVACI) : … Enerji Sanayi ve Ticaret Anonim Şirketi
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVALI) : … Müdürlüğü - …

İSTEMİN KONUSU :… Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:… , K:… sayılı kararının, temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ:
Dava konusu istem: Davacı şirket tarafından, ihtirazi kayıtla verilen bildirim üzerine Yokuşlu Hidroelektrik Santrali ve Kızılağaç Hidroelektrik Santrali için 2021 yılına ilişkin olarak tahakkuk ettirilen 1.073.173,60-TL elektrik üretimi lisans harçlarının kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:… , K:… sayılı kararıyla; davacı tarafından Yokuşlu Hidroelektrik Santrali ve Kızılağaç Hidroelektrik Santralinde elektrik üretildiğinin ihtilafsız olduğu, Elektrik Piyasası Kanunu kapsamında özelleştirme bedeli, lisans ihale bedeli ve su kullanım bedeli ödendiğine ilişkin belge sunulmadığı gibi bu doğrultuda bir iddia da bulunulmadığı, aynı yıl için ödenen "Havza Hidrolojik Gözlem, Değerlendirme ve Kontrol Hizmet Bedeli"nin de "su kullanım bedeli" olarak kabul edileceği yolunda yasal düzenleme bulunmadığı, bu durumda davacı şirketin 492 sayılı Harçlar Kanunu'nun 113. maddesi uyarınca elektrik üretimi lisans harcı ödemekle yükümlü olduğu anlaşıldığından, verilen harç bildiriminde beyan edilen 2020 yılı gayrisafi iş hasılatı üzerinden hesaplanarak yasaya uygun olarak tahakkuk ettirilen 2021 yılı elektrik üretimi lisans harcında hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle dava reddedilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurusuna konu Vergi Mahkemesi kararının hukuka ve usule uygun olduğu ve kaldırılmasını gerektiren bir neden bulunmadığı gerekçesiyle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca davacının istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Dava konusu elektrik üretimi lisans harcının dayanağı olan 492 sayılı Harçlar Kanunu'nun 113. maddesinin 3. fıkrasının ve 8 sayılı Tarifeye eklenen "Elektrik Üretimi Lisans Harçları" bölümünün, Anayasa'nın 2., 10. ve 73. maddelerine aykırı olduğu, harcın eşit ve adil olmadığı, Kanun gerekçesinin gerçek durumla örtüşmediği gibi alt yapılara zarar verdiği kabul edilen hidrolik santrallerin ne zaman yapıldığının da dikkate alınmadığı, mevzuatta "su kullanım bedeli"nin tanımına yer verilmediği, verginin konusunu belirlemek için bu kavramın ne anlama geldiğinin yasa ile açıkça belirlenmesi gerektiği, bu kavramın yasal tanımının yapılmamasının hukuki güvenlik ve belirlilik ilkelerine aykırı olduğu, "Havza Hidrolojik Gözlem, Değerlendirme ve Kontrol Hizmet Bedeli" adı altında ödeme yapıldığı, anılan bedelin 492 sayılı Harçlar Kanunu'na bağlı (8) sayılı Tarife'de belirtilen "su kullanım bedeli" ile aynı bedel olduğu, iddialarıyla kararın bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI: Yasal dayanaktan yoksun olan temyiz isteminin reddi gerektiği yolundadır.
DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ … 'IN DÜŞÜNCESİ: Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
Davacı şirket tarafından, 03/04/2013 tarih ve 6456 sayılı Kamu Finansmanı ve Borç Yönetiminin Düzenlenmesi Hakkında Kanun ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 16. ve 17. maddeleriyle 492 sayılı Harçlar Kanunu'nun 113. maddesine eklenen fıkra ile Kanuna Bağlı 8 sayılı Tarifeye eklenen bölüme yönelik Anayasaya aykırılık iddiaları ileri sürülmüş ise de; söz konusu düzenlemelere yönelik iptal davası yoluyla Anayasa Mahkemesine başvurulması üzerine, anılan hükümlerde Anayasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle 31/10/2013 tarih ve E:2013/72, K:2013/126 sayılı Anayasa Mahkemesi kararıyla iptal isteminin reddine karar verildiği ve bu kararın 24/01/2014 tarih ve 28892 sayılı Resmî Gazete'de yayımlandığı, Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 152. maddesinin son fıkrası uyarınca, Anayasa Mahkemesinin işin esasına girerek verdiği ret kararının Resmî Gazete'de yayımlanmasından sonra on yıl geçmedikçe aynı kanun hükmünün Anayasaya aykırılığı sebebiyle tekrar başvuruda bulunulmasının olanaklı olmadığı, bu itibarla, davacının talebinin reddi gerektiğine karar verilerek uyuşmazlığın esasına geçildi;

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1.Davacının temyiz isteminin reddine,
2.Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle reddine ilişkin Vergi Mahkemesi kararına yönelik istinaf başvurusunun reddi yolundaki … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:… , K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3.Temyiz isteminde bulunandan … -TL maktu harç alınmasına,
4.2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, onama kararının taraflara tebliğini ve bir örneğinin de … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın … Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 26/05/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.