Çocuğun nitelikli cinsel istismarı - kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2017/4872 Esas 2018/7004 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Sanık ... için mahkûmiyet, diğer sanıklar için beraat

İlk derece mahkemesince verilen hükümler sanık ... müdafii ile O Yer Cumhuriyet Savcısı tarafından temyiz edilmekle 28.06.2014 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanun ile getirilen düzenlemeler de gözetilip dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ... hakkında çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan kurulan mahkûmiyet hükmü ile sanıklar ... ve ... hakkında çocuğun nitelikli cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından verilen beraat hükümlerinin incelenmesinde;
Sanık ... hakkında hükümden sonra 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi ile ilgili olarak 24.11.2015 tarihli, 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamıyla verilen iptal kararının infaz aşamasında nazara alınması mümkün görülmüştür.
Delillerle iddia ve savunma; duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş, beraati ve sübutu kabul olunan fiillerin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan, sanık ... müdafii ile O Yer Cumhuriyet Savcısının yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
Sanık ... hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan mahkûmiyet hükmünün incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Sanığın, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu, on beş yaşından küçük olması nedeniyle hukuken rızası geçerli olmayan mağdureye cebir, tehdit veya hile olmaksızın gerçekleştirdiği kabul edildiği halde TCK"nın 109/1-3-f-5 maddeleri uyarınca cezalandırılması yerine aynı Kanunun 109/2, 3-f ve 5. maddeleri uyarınca mahkûmiyet hükmü kurulması,
Sanık hakkında suçun çocuğa karşı işlenmesi nedeniyle TCK"nın 109/3-f maddesi uyarınca arttırım yapılırken suçun birden fazla kişi tarafından birlikte ve silahla işlendiğinin gerekçe gösterilerek dosya kapsamına uygun olmayacak şekilde hükümde karışıklığa neden olunması,
Hükümden sonra 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi ile ilgili olarak 24.11.2015 tarihli, 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamıyla kısmi iptal kararı verildiğinden, anılan husus nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Uygulamaya göre de;
5271 sayılı CMK"nın 226/2. maddesine aykırı olacak şekilde sanığa ek savunma hakkı verilmeksizin, temel cezanın iddianamedeki sevk maddeleri arasında yer almayan TCK"nın 109/2. maddesi ile arttırılması,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 26.11.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.