Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi

Taksirle yaralama suçundan sanık ..."ın 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 89/1, 62 ve 52/2. maddeleri gereğince 2.000.-Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına dair Elbistan 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/11/2017 tarihli ve 2016/138 esas, 2017/798 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Dosya kapsamına göre, sanığın üzerine atılı 5237 sayılı Kanun’un 89. maddesinde düzenlenen taksirle bir kişinin yaralanmasına neden olma suçu, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 253. maddesinin 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun ile değiştirilmezden önceki hâliyle de uzlaşmaya tâbi olduğu, sanığa ve müştekiye ilgili kolluk görevlileri tarafından soruşturma aşamasında usulüne uygun uzlaşma teklifinin yapıldığı, sanık ile müşteki tarafından uzlaşma teklifinin kabul edilmesine rağmen uzlaştırma işlemlerine başvurulmaksızın kamu davası açıldığı gibi kovuşturma evresinde de uzlaştırma işlemlerinin yapılmadığı cihetle, sanığın işlediği taksirle bir kişinin yaralanmasına neden olma suçu bakımından uzlaştırma işlemleri yapılarak, sonucuna göre karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesinde isabet görülmediği gerekçeleriyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararların bozulması lüzumu, Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 25/10/2018 gün ve 94660652-105-46-10011-2018-KYB sayılı istemini içeren yazısı ekinde bulunan dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 02/11/2018 gün ve 2018/8779 sayılı ihbarnamesi ile daireye ihbar ve dava evrakı tevdi kılınmakla;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığa isnat edilen taksirle yaralama suçunun 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 253/1. maddesi gereğince uzlaşmaya tabi olduğu, soruşturma aşamasında katılanın 26.01.2016 tarihli savcılık ifadesinde uzlaşmak istemediğini beyan etmesi sebebiyle taraflar arasında uzlaşma sağlanamadığı, kovuşturma aşmasında da katılanın ve sanığın uzlaşma konusunda bir çabaları ve dosyaya yansıyan bir iradelerinin bulunmadığı, sanığın 15.04.2016 tarihli duruşmadaki ifadesinde katılanın zararını karşılayacak maddi gücü olmadığını beyan ettiği dikkate alındığında, bir fayda sağlamayacağı ve yargılamayı gereksiz yere uzatacağından mahkemenin kabul ve takdirinde isabetsizlik görülmemiş olup,
Kanun yararına bozma talebine dayanılarak düzenlenen ihbarnamedeki bozma isteği incelenen dosya kapsamına nazaran yerinde görülmediğinden dair Elbistan 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/11/2017 tarihli ve 2016/138 esas, 2017/798 sayılı kararına yönelik kanun yararına bozma talebinin CMK"nın 309. maddesi uyarınca REDDİNE, müteakip işlemlerin mahallinde yapılmasına, dosyanın mahalline gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 10.01.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.